Το like στους πρόσφυγες και το dislike στην ξενοφοβική Ευρώπη

Οι πολεμικές συγκρούσεις στον πλανήτη εξαναγκάζουν χιλιάδες ανθρώπους καθημερινά να εγκαταλείψουν τον τόπο τους

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋

Η 20η Ιουνίου έχει καθιερωθεί τα τελευταία 24 χρόνια ως η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, με στόχο να αναγνωρίζεται η δύναμη των ανθρώπων που έφυγαν από τις χώρες τους, όπου υπήρχαν συγκρούσεις ή διώξεις, για να βρουν ένα καλύτερο μέλλον.

Ένας λαός που έχει ζήσει την προσφυγιά...

Οι Έλληνες έζησαν την προσφυγιά τον προηγούμενο αιώνα, ωστόσο άλλοι λαοί βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις τη σημερινή εποχή. Οι πόλεμοι στην ανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, αλλά και οι εμφύλιες συγκρούσεις σε αφρικανικές χώρες, οδηγούν καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους να επιλέγουν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, αναζητώντας ένα διαφορετικό μέλλον.

Στην ίδια κατάσταση που βρίσκονται τη δεδομένη χρονική στιγμή οι Παλαιστίνιοι, οι Σύροι ή οι Ουκρανοί, είχαν βρεθεί και στο παρελθόν οι Έλληνες, μετά τα όσα είχαν συμβεί κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής ή εν συνεχεία με την επιβολή δικτατορικού καθεστώτος. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, πολλές ευρωπαϊκές χώρες -με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα- κινούνται όλο και πιο δεξιά, με το μίσος για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να διογκώνεται διαρκώς.

Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι η προσφυγιά είναι αποτέλεσμα είτε πολεμικών είτε εσωτερικών πολιτικών συγκρούσεων, όπου τις περισσότερες φορές έχουν έμμεση εμπλοκή (ενίοτε και άμεση) οι πιο δυνατές -οικονομικά- χώρες, κυρίως της Δύσης. Οι πρόσφυγες, εξαναγκάζονται να φύγουν από την πατρίδα τους, αφήνοντας πίσω τους κόπους μιας ζωής, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, αλλά και τους συγγενείς τους. Είτε στην Ουκρανία, είτε στη Γάζα, είτε οπουδήποτε αλλού υπάρχει ενεργό πολεμικό μέτωπο (Σουδάν), οι εικόνες που κάνουν τον γύρο του κόσμου συγκλονίζουν, με κτίρια να έχουν ισοπεδωθεί, με ανθρώπους όλων των ηλικιών να σκοτώνονται, είτε να ποδοπατούνται για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό.

Οι απελάσεις που προωθεί ο Βορίδης

Η μερικώς... ξενόφοβη Ευρώπη, σε αντίθεση με όσα ορίζει το Διεθνές Δίκαιο, επιχειρεί διαρκώς να περιορίσει την εισροή προσφύγων, αυξάνοντας τις απελάσεις, με την Ιταλία να πρωτοστατεί στη συγκεκριμένη «στάση», πραγματοποιώντας χιλιάδες επαναπροωθήσεις τα τελευταία χρόνια. Ενδεχομένως και η Ελλάδα να πορευτεί σε αντίστοιχο μονοπάτι, με τον Μάκη Βορίδη να επιλέγεται από τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη θέση του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, με τη χώρα μας να έχει κατά καιρούς κατηγορηθεί για τα λεγόμενα «pushbacks». Δεν είναι δυνατόν οι άνθρωποι να αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα, που θα τους απελάσει μια κυβέρνηση ή ένας υπουργός, αντί η πολιτεία και η κοινωνία να τους αγκαλιάσουν.

Ο Βορίδης είναι ένας πολιτικός που διαχρονικά εκφράζει την... ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ, τηρώντας σκληρή στάση απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες, κάτι που δείχνουν και οι κατά καιρούς τοποθετήσεις του. Ο ίδιος, τον Μάιο εξήγγειλε νέο νομοσχέδιο που ενισχύει τις απελάσεις και αποθαρρύνει την είσοδο προσφύγων και μεταναστών, αυξάνοντας παράλληλα τη διοικητική κράτηση από 18 σε 24 μήνες. Είχε κάνει λόγο για «ένα δυσμενέστερο καθεστώς με στόχο να δημιουργηθεί ένα θεσμικό περιβάλλον που θα αποθαρρύνει την παραμονή». Η επιλογή του στο συγκεκριμένο υπουργείο, αυτομάτως προκάλεσε προβληματισμό, τόσο στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, όσο και σε οργανώσεις που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο ίδιος, μόλις πριν από λίγες ημέρες έσπευσε να ανακοινώσει ότι θα καταργήσει την επταετία, βάσει της οποίας οι μετανάστες μπορούσαν μετά την παρέλευση αυτών των ετών να αιτηθούν άδεια παραμονής στην Ελλάδα.

Οι χώρες και οι τοπικές κοινωνίες να αγκαλιάσουν τους πρόσφυγες

Η ξενοφοβία έχει οδηγήσει πολλές φορές σε βίαια περιστατικά εναντίον προσφύγων και μεταναστών, με αυτούς τους ανθρώπους να επιθυμούν να ενσωματωθούν στη χώρα και να καταφέρουν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον επί ίσοις όροις. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, άλλωστε, ότι τις περισσότερες φορές η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως χώρα εισόδου στην Ευρώπη, καθώς οι περισσότεροι πρόσφυγες έχουν στόχο να φτάσουν σε οικονομικά πιο ευκατάστατα κράτη.

Η 20η Ιουνίου έχει οριστεί για να θυμίζει σε όλους ότι το να γίνει κανείς πρόσφυγας πολλές φορές είναι υπόθεση λίγων ημερών, καθώς η ειρήνη δεν είναι δεδομένη στον πλανήτη, μια διαπίστωση που είναι απολύτως θλιβερή. Το διεθνές δίκαιο ορίζει ότι τα κράτη είναι υποχρεωμένα να σέβονται την αρχή της μη επαναπροώθησης και συνεπώς οι απελάσεις δεν γίνονται αποδεκτές από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.

Εν κατακλείδι, το 2025 είναι αναγκαίο να κατανοήσει ο καθένας ότι δεν μπορεί να είναι αποδεκτό να αντιμετωπίζονται οι πρόσφυγες ως άνθρωποι ενός κατώτερου θεού, καθώς οφείλει κάθε χώρα να τους αγκαλιάσει και να τους προστατέψει. Οι ξενοφοβικές απόψεις είναι απαραίτητο να εκλείψουν σε όλη την Ευρώπη, ώστε να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο εντός του οποίου οι άνθρωποι που άφησαν τις πατρίδες τους εν μέσω πολεμικών συγκρούσεων ή πολιτικών διώξεων, να μπορούν να κάνουν μια νέα αρχή, να είναι ευπρόσδεκτοι, έχοντας ενεργό ρόλο στις τοπικές κοινωνίες και οικονομίες, φέρνοντας μαζί τον πολιτισμό τους και τις συνήθειες που είχαν μέχρι πρότινος.

Είναι πολύ σημαντικό άπαντες να τείνουμε χείρα βοηθείας προς τους ανθρώπους που έχουν βιώσει τον ξεριζωμό από τη χώρα τους. Άλλωστε, πίσω από τους αριθμούς του προσφυγικού, κρύβονται αναρίθμητες ανθρώπινες τραγωδίες...

Διαβάστε ακόμη