Η ζαριά του Αλέξη Τσίπρα «βλέπει» στις μεθεπόμενες εκλογές

Rebranding μόνο εν μέρει

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Αλέξης Τσίπρας (INTIME NEWS/ΛΙΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ)

Μετά και την παρουσίαση της «Ιθάκης» έχουμε, πλέον, μια ξεκάθαρη εικόνα των προθέσεων και των στόχων του Αλέξη Τσίπρα. Για όσους, μάλιστα, διάβασαν το βιβλίο του πρώην Πρωθυπουργού, τα όσα έγιναν το βράδυ της Τετάρτης στο Παλλάς ήταν απλά το 13^ο κεφάλαιο σε ένα γραπτό 12 κεφαλαίων.

Ο Αλέξης Τσίπρας σκιαγράφησε, το βράδυ της Τετάρτης, με σαφήνεια τα επόμενα βήματά του. Ο πρώην Πρωθυπουργός φιλοδοξεί να χρησιμοποιήσει το βιβλίο του ως όχημα προκειμένου να πρωτοστατήσει στη δημιουργία ενός κινήματος που θα σταθεί ως εναλλακτική επιλογή απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο ακριβής χρόνος, η μεθοδολογία και το σχήμα δεν έχουν τόση σημασία στο μυαλό του. Το μόνο βέβαιο είναι όμως τα πάντα θα κινηθούν με φόντο τις επόμενες εκλογές.

Rebranding μόνο εν μέρει

Όπως και στο βιβλίο του, ο Αλέξης Τσίπρας απευθύνθηκε κυρίως στο δικό του κοινό. Άλλωστε το Παλλάς γέμισε με πρόσωπα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου Τσίπρα. Δήλωσε, μάλιστα, περήφανος για τις κεντρικές πολιτικές του επιλογές του τόσο κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όσο και την περίοδο 2019-23 που ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση. Υπό αυτή την έννοια – και παρά τη δημοσιογραφική παραφιλολογία – rebranding δεν υφίσταται. Ωστόσο, παρακολουθώντας τις παρεμβάσεις του πρώην Πρωθυπουργού το τελευταίο διάστημα μπορεί κάποιος να διαπιστώσει την προσπάθειά του να επανατοποθετηθεί πολιτικά περισσότερο στον χώρο του προοδευτικού Κέντρου παρά σε αυτόν της Αριστεράς. Προφανώς, οι γενικόλογες πολιτικές αναφορές και η συνθηματολογία περί νέου πατριωτισμού και νέας μεταπολίτευσης βοηθούν τον κ. Τσίπρα σε αυτή τη φάση, αν όμως η φιλοδοξία του είναι πράγματι να καταστεί ο αντίπαλος πόλος της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη θα αναγκαστεί, αργά ή γρήγορα, να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για μια σειρά από ζητήματα που απασχολούν σήμερα την ελληνική κοινωνία.

Η αξιοπιστία το μεγάλο του πρόβλημα

Είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι το καλοκαίρι του 2015 επλήγη η πολιτική του αξιοπιστία. Κι αυτό δεν αφορά την άποψη που έχει ο κάθε πολίτης για τα όσα συνέβησαν τους πρώτους εννέα μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διατρέχει οριζόντια ένα μεγάλο φάσμα του εκλογικού κοινού. Υποστηρίζω, επίσης, ότι παρά το υψηλό ποσοστό που κατέγραψε στις εκλογές του 2019, η έλλειψη αξιοπιστίας συνέχιζε να είναι το βασικό του πρόβλημα καθώς μια σειρά από άστοχες επιλογές της κυβερνητικής περιόδου δεν του επέτρεψαν να αντιστρέψει την εικόνα αυτή. Παράλληλα, η τετραετία 2019-23 επιδείνωσε ακριβώς αυτό το πρόβλημα καθώς τόσο ο Τσίπρας όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισαν να δίνουν την εικόνα αναξιόπιστης πολιτικής δύναμης που δεν έχει πάρει το μάθημα της προηγούμενης περιόδου.

Στο κεφάλαιο 9 του βιβλίου του ο Αλέξης Τσίπρας καταπιάνεται με την τελευταία περίοδο υποστηρίζοντας πάνω – κάτω ότι για όλα τα προβλήματα, τις αδυναμίες και τις αστοχίες του ΣΥΡΙΖΑ έφταιγε η εσωκομματική διαπάλη και οι προσωπικές φιλοδοξίες των στελεχών είτε της εσωκομματικής αντιπολίτευσης της Ομπρέλας είτε των αυτοαποκαλούμενων τότε «προεδρικών».

Η απαξίωση δημιουργεί προβλήματα

Ο ακραία απαξιωτικός τρόπος που επεφύλαξε σε αυτό το στελεχιακό δυναμικό (είτε πλέον αυτό ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ είτε στη Νέα Αριστερά) και οι αναφορές του σε ιδιοτέλεια και ανικανότητα θέτουν το πλαίσιο με το οποίο προσανατολίζεται να αντιμετωπίσει τους όποιους «συνταξιδιώτες» του από δω και πέρα. Η αναφορά του άλλωστε ήταν ενδεικτική: «Πρωτοβουλίες που θα είναι ανοιχτές στην επιθυμία όλων να είναι συνεπιβάτες στο ταξίδι, μα αδιάβατες στην επιθυμία κάποιων να ταξιδεύουν πάντα στην πρώτη θέση». Το ερώτημα που προκύπτει βέβαια είναι διττό. Αφενός πώς αυτά τα στελέχη θα μπορέσουν να σταθούν ξανά δίπλα στον Τσίπρα όταν τους αποκαλεί ιδιοτελείς; Αφετέρου, όμως, πώς ο κ. Τσίπρας θα παρουσιάσει αύριο – μεθαύριο ένα νέο σχήμα που θα τους συμπεριλαμβάνει όταν τους θεωρεί «μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης», όπως είπε;

Ο κ. Τσίπρας έθεσε στόχο να μην κερδίσει τρίτη θητεία η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ανεξαρτήτως των στόχων του ο πρώην πρωθυπουργός υλοποιεί έναν πολιτικό σχεδιασμό μεθεπόμενων εκλογών. Ρεαλιστικά, όμως, στις επόμενες το «κόμμα Τσίπρα» μπορεί να διεκδικήσει τη δεύτερη θέση που θα το καταστήσει πράγματι αντίπαλο δέος της όποιας κυβέρνησης. Αυτό ακριβώς είναι και το ρίσκο που παίρνει ο πρώην Πρωθυπουργός. Αν στις επόμενες εκλογές είναι κάτω από το ΠΑΣΟΚ πώς θα πάρει τον ρόλο που διεκδικεί;