Η ανάγκη προγραµµατικής αντιπαράθεσης

Το σηµερινό «Εθνος», άλλωστε, καταγράφει αναλυτικά όσα ειπώθηκαν από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του, όπως και τον αντίλογο των πολιτικών αρχηγών – σηµασία έχει ωστόσο τι κρύβεται και πίσω από τις λέξεις. Από τη διήµερη µέχρι στιγµής συζήτηση αυτό που έχει διαφανεί είναι ότι η πολιτική ζωή της χώρας έχει εισέλθει σε µια νέα πολιτική περίοδο, απαλλαγµένη εν πολλοίς από τη βαριά σκιά των προγραµµάτων διάσωσης.

Η εποπτεία είναι ορατή, αλλά η ιδιοκτησία των πολιτικών, των µέσων δηλαδή µε τα οποία µπορούν να επιτευχθούν οι κοινά συµφωνηµένοι στόχοι, µοιάζει δεδοµένη. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν αντιπαρατίθενται πια στο έδαφος των µνηµονίων, αλλά στο περιβάλλον που δηµιουργεί η έξοδος από αυτά. Η πολιτική τάξη αποκαθίσταται, οι διαχωριστικές γραµµές ξεκαθαρίζουν, η προγραµµατική αντιπαράθεση δεν είναι πλέον επιλογή, αλλά υποχρέωση του κοµµατικού συστήµατος.

Αν, µάλιστα, ο δηµόσιος διάλογος απαλλαγεί από τις κλασικές παθογένειες που τον χαρακτηρίζουν και οι πολιτικές αντιθέσεις αναδείξουν τα ζητήµατα ουσίας, όπως και συνέβη µε τις οµιλίες του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, η πολιτική ζωή µπορεί να επιστρέψει σε ένα περιβάλλον «κανονικότητας», η ύπαρξη του οποίου αποτελεί προϋπόθεση και για την επιστροφή στην «κανονικότητα» της χώρας και της οικονοµίας.