Παναθηναϊκός - Φάκελος μεταγραφές: Τι δαπάνησαν οι «πράσινοι» επί Αλαφούζου

Ο φάκελος των μεταγραφικών μπάτζετ του «τριφυλλιού» από το 2012 και μετά - Απ’ τα 7,6 εκατ. € της σεζόν 2015-16 στις περσινές 615.000€

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋

Και στις δύο θητείες του Νίκου Νταμπίζα στην τεχνική διεύθυνση του Παναθηναϊκού, τα οικονομικά δεδομένα που είχε στα χέρια του απ' τον Γιάννη Αλαφούζο ήταν εξαιρετικά «σφικτά» (φωτό: ΙΝΤΙΜΕ/Δημήτρης Μπίρνταχας)

Από τον Μάιο του 2012, όταν διαλύθηκαν και τα τελευταία κομμάτια της πολυμετοχικότητας κι ο Παναθηναϊκός μπήκε στην «εποχή Αλαφούζου», κάθε καλοκαίρι και χειμώνας, κάθε μεταγραφική περίοδος, είχε τη δική του «ιστορία».

Αλλες φορές ο Παναθηναϊκός βγήκε στις «αγορές» με νορμάλ ποσά, άλλες φορές πιο πολύ συγκρατημένα για να (συμ)μαζέψει τα «τραυματισμένα» οικονομικά του κι άλλες φορές με… ορθάνοικτο «πορτοφόλι», αλλά δίχως σύνεση και με ουκ ολίγες άστοχες επιλογές. Το τελευταίο δε, το πλήρωσε πανάκριβα το 2015 και το 2016, όταν άρχισε να «ανοίγει» απότομα το μπάτζετ που είχε «σουλουπωθεί» στην πρώτη εποχή Νταμπίζα, χωρίς όμως να έχει γίνει η κατάλληλη προετοιμασία απ’ την πλευρά Αλαφούζου, για το μέχρι που (θα) μπορούσε να φτάσει το (οικονομικό) πάπλωμά του. Ενας συνεχόμενος «τζόγος», με μοναδικό «αντίβαρο» την πεποίθηση πως… κάποια στιγμή η ομάδα θα ήταν σε θέση να πάρει τον τίτλο για να βγει στο Champions League και να έρθει ίσα βάρκα-ίσα πανιά…

Ολο αυτό ωστόσο, το βρήκε μπροστά του ο Παναθηναϊκός. Και το ένιωσε με τον χειρότερο τρόπο, όταν τον Σεπτέμβρη του ’17 ο Αλαφούζος πάτησε για ένα οκτάμηνο «φρένο» στη χρηματοδότηση, οδηγώντας (συντεταγμένα) το «τριφύλλι» στην ελεγχόμενη χρεωκοπία και στο δεύτερο (και σκληρότερο) «μνημόνιο» που βιώνει σήμερα ο σύλλογος. Δίχως την δυνατότητα να πληρώσει ακόμη κι ελάχιστα ποσά σε ομάδες για την απόκτηση παικτών, με αποτέλεσμα να καταφεύγει ο Νταμπίζας σε… πατέντες και προτάσεις με ποσοστά μεταπώλησης, που συχνά «χλευάζονται» απ’ τα άλλα κλαμπ, όπως έγινε στην περίπτωση του Κατελάρη και της Ομόνοιας.

Μέση οδός, ναδίρ, ζενίθ…

Στην πρώτη (αναγνωριστική) χρονιά του στην κεφαλή του «τριφυλλιού» (2012-13) ο Αλαφούζος άφησε τα ηνία στους Φερέιρα, Γόντικα και δευτερευόντως στον Ελευθεράκη (τεχνικός διευθυντής). Σε δύο μεταγραφικές περιόδους ο Παναθηναϊκός διέθεσε 3.350.000€ για 13 ποδοσφαιριστές, πληρώνοντας 760.000€ σε ομάδες. Αποκορύφωμα η μεταγραφή… βατόμουρο του Φορναρόλι, που κόστισε 470.000€ σε transfer fee, 350.000€ για τον πρώτο χρόνο του (τριετούς) συμβολαίου και μία… παχυλότατη αποζημίωση 600.000€ για να «σπάσει» ακολούθως τη συνεργασία του!

Η έλευση Νταμπίζα τον Μάιο του 2013 οδήγησε για 1,5 χρόνο σε μία «σφικτή» μεν, αλλά στοχευμένη μεταγραφική πολιτική. Οι «πράσινοι» έχτισαν καινούργια ομάδα κάνοντας 12+1 μεταγραφές (με πρώτο συμβόλαιο του Μπεργκ στις 400.000€ και μοναδική «αστοχία» το ισόποσο συμβόλαιο του Μπαϊράμι) κι έριξαν στην «αγορά» 2.615.000€, εκ των οποίων μόλις οι 260.000€ πήγαν σε ομάδες (Ατζαγκούν, Καρέλης).

Ακόμη πιο μαζεμένα ήταν τα πράγματα την περίοδο 2014-15 (ο καλοκαιρινός σχεδιασμός έγινε απ’ τον Νταμπίζα) καθώς επενδύθηκε μόλις 1,1 εκατ. € σε 7 παίκτες, με μοναδικό transfer fee (επί διεύθυνσης Φύσσα-Βόκολου πλέον) τις 50.000€ στον Ατρόμητο για τον Ταυλαρίδη. Πολιτική που και ανταγωνιστική ομάδα δημιούργησε και βοήθησε στη μείωση του χρέους (τότε) στα 15-16 εκατ. €.

Το καλοκαίρι του ’15, εντούτοις, ξεκίνησε το σταδιακό… ξεχείλωμα του προϋπολογισμού. Αρχικά με (άστοχες) επιλογές τύπου Εσιέν, Σάντσεθ (1,8 εκατ. € και οι δύο μαζί) κι αφειδώς πληρωμές υψηλών ποσών σε ομάδες: 600.000€ στη Νιούκαστλ για τον Αμπεΐντ, 350.000€ στην Ελσίνκι για τον Λουντ, 300.000€ στην Ααλμποργκ για τον Τελάντερ. Το β’ εξάμηνο ξεκίνησε το «extreme makeover» του Στραματσόνι με ποσά +500.000€ για τις μεταγραφές των Βιγιαφάνιες, Μπουμάλ και 2,6 εκατ. € στην «αγορά» μέσα σε ένα μήνα. Συνολικό κόστος, για τα 9+9 αποκτήματα; 7,6 εκατ. €, με τα 2,8 εκατ. € να πηγαίνουν σε ομάδες!

Ο Ιταλός, νιώθοντας «κυρίαρχος» το καλοκαίρι του ’16, συνέχισε στο ίδιο δαπανηρό τέμπο. Σε 10 μεταγραφές ο Παναθηναϊκός έριξε 5,5 εκατ. €, με αποκορύφωμα το 1 εκατ. € στην Κάλιαρι για το «ενοίκιο» του Ιμπάρμπο, συν 800.000€ συμβόλαιο στον Κολομβιανό, μολονότι εντέλει πληρώθηκαν τα μισά, διότι αποχώρησε στα μέσα της σεζόν. Η σούμα των μεταγραφών το 2016-17 (μαζί με τη χειμερινή αγορά του Κουρμπέλη απ’ τον Αστέρα) έφτασε τα 6 εκατ. €, με τα 2,3 εκατ. να πληρώνονται σε ομάδες.

Το ξεκίνημα των «ψαλιδιών»

Το καλοκαίρι του ’17, μετά την πώληση του Μπεργκ, ο Αλαφούζος ζήτησε απ’ τους Διαμαντόπουλο-Ουζουνίδη να ρίξουν το μπάτζετ απ’ τα 22,7 εκατ. € στο μισό. Ξανά «ξήλωμα» κι απόκτηση 13 παικτών, με πιο ακριβά «ψώνια» τους Τσάβες, Λουτσιάνο. Το αρχικό κόστος των νεοαποκτηθέντων υπολογίστηκε στα 5,6 εκατ. €, με τα 2 εκατ. € σε ομάδες, όμως το τράβηγμα της οικονομικής… πρίζας απ’ τον μεγαλομέτοχο, οδήγησε σε δραστικές περικοπές. Ο Τσάβες έφυγε… μόνος του (εξοικονομήθηκε 1,7 εκατ. €), οι Σιλά, Χίλιεμαρκ, Καμπέσας αποχώρησαν για να μην παρασυρθούν απ’ το οικονομικό… τσουνάμι κι ο σύλλογος ξεπούλησε τα «ασημικά» του (Βλαχοδήμο, Βιγιαφάνιες, Μολέδο, Χουλτ) για να «ζήσει».

Το περασμένο καλοκαίρι, με τη «δικαιολογία» των περιορισμών απ’ τη μη αδειοδότηση, το μπάτζετ μειώθηκε στα 3 εκατ. €, εκ των οποίων μόνο 615.000€ πήγαν στα 7+1 νέα αποκτήματα. Ητοι, μόλις το 1/23 των χρημάτων που «έπεσαν» στις μεταγραφές της διετίας 2015-17, σαν… ψίχουλα που περίσσεψαν από μία άλλη, όχι και τόσο μακρινή εποχή!

Διαβάστε ακόμη