Κόμπι Μπράιαντ: «Και τώρα, άφησέ με να σου πω μια ιστορία μεγαλείου…»

Ξέρεις τι; Είναι περίεργο. Πάντα πίστευα πως κάποια μέρα οι δείκτες του ρολογιού θα λιώσουν σαν σε πίνακα του Νταλί και τότε ο Χρόνος θα πεθάνει μ’ έναν λυγμό. Ποτέ δε φανταζόμουνα πως υπάρχει η πιθανότητα να «φύγει» μ’ ένα εκκωφαντικό μπαμ!, σαν προβληματική μηχανή που εκρήγνυται μετά από την πρόσκρουση ενός μεταλλικού πουλιού στο έδαφος. 

Όμως… όχι.

Όχι. Όχι πάλι αυτή η σκέψη, όχι το τέλος του. Πρέπει να βρω τρόπο να σταματήσουν να χορεύουν πένθιμα στο μυαλό μου δυο χρονολογίες (1978-2020), σα φώτα νέον στο αρραγές σκοτάδι. 

Διαβάστε τη συνέχεια στο SDNA

Διαβάστε ακόμη

Δεν απαντά ο «Φραπές» στην Επιτροπή: «Έχετε κερδίσει ποτέ τζόκερ» - «Επικαλούμαι το δικαίωμα της σιωπής»

Πώς χρησιμοποιήθηκε στην Ευρώπη το σπέρμα του Δανού δότη με την καρκινογόνα μετάλλαξη: 18 παιδιά γεννήθηκαν στην Ελλάδα

«Η τελευταία φορά που είδα τη μητέρα μου»: Ο 11χρονος Ουκρανός που «λύγισε» διερμηνέα και κοινό στο Ευρωκοινοβούλιο

Οι γκάνγκστερ αγρότες, η δίκη των υποκλοπών και τα απόνερα της Ιθάκης: «Δεν θέλω ου!» (Ep11)