«Πεθαίνω σαν χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη στο BIOS exploring urban culture

Το έργο «Πεθαίνω σαν χώρα», γραμμένο το 1978 από τον Δημήτρη Δημητριάδη, μας κάνει μάρτυρες μιας χώρας που καταρρέει, σ' έναν χρόνο όπου καμιά γυναίκα δεν φέρνει πια παιδί στον κόσμο. Μετά από χίλια χρόνια πολέμου και ενώ ο εχθρικός στρατός πρόκειται να περάσει από ώρα σε ώρα τα σύνορα, βλέπουμε το έθνος να διαλύεται, εξουθενωμένο από την ίδια του την ιστορία και ανίκανο πια να αντισταθεί.

Τις στιγμές εκείνες επαληθεύονται οι πιο δυσοίωνες προβλέψεις και περνάμε σε έναν νέο ιστορικό κύκλο, όπου η ανελέητη φαντασία επανέρχεται θριαμβευτικά και δίνει χώρο σε κοσμοϊστορικές ανακατατάξεις. Το τέλος μιας εποχής έχει έρθει όπως ο προμελετημένος θάνατος μιας αθεράπευτης αρρώστιας. Όταν όμως κάτι τελειώνει, κάτι νέο ξεκινά!

«...εύχομαι να έρθει γρήγορα ο θάνατος αυτός, γιατί ούτως ή άλλως δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Είναι νομοτελειακό. Βρισκόμαστε στην κίνηση ενός μηχανισμού ο οποίος δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα έχει ολοκληρώσει την τροχιά του. Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και πολλή ζωή γύρω μου. Και θα νικήσει στο τέλος» αναφέρει ο Δημήτρης Δημητριάδης, μέσα στο κείμενό του. 

Τη σκηνοθεσία της παράστασης έχει αναλάβει η Αλίκη Στενού, η οποία και πρωταγωνιστεί μαζί με τους ηθοποιούς Λίνα Κομνηνού, Συμεών Κωστάκογλου, Δήμητρα Νταντή και Αντώνης Σανιάνος. Το έργο παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 μέχρι την Τρίτη 7 Ιουνίου. 

Διαβάστε ακόμη

Αποτροπιασμός και εικόνες σοκ: Άγρια ρατσιστική επίθεση εναντίον διανομέα στον Αγ. Δημήτριο

«Habibi, come to Kalamata»: Τα social media πήραν «φωτιά» λόγω αφρικανικής σκόνης - Οι πιο αστείες αναρτήσεις!

Θρήνος στην Πολεμική Αεροπορία: Νεκρός επισμηνίας στην αεροπορική βάση στην Τανάγρα

«Έχει γίνει χαμός από χθες, χαιρετήστε με, κάνω βαλίτσες»: Η Ελένη Τσολάκη απαντά για το αποθεωτικό tweet του... Μασκ