Φεστιβάλ Αθηνών 2025: Ζιλιέτ Μπινός, Τερζόπουλος και παγκόσμιες πρεμιέρες στην Επίδαυρο

Σπουδαία ονόματα, όπως οι Ulrich Rasche, Θεόδωρος Τερζόπουλος, Θεόδωρος Κουρεντζής, Γιάννης Χουβαρδάς, Wajdi Mouawad και Μαρία Πρωτόπαππα, δίνουν φέτος το δικό τους στίγμα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Σκηνοθέτες με ξεχωριστή καλλιτεχνική ταυτότητα, που επαναπροσδιορίζουν το θεατρικό τοπίο, συναντώνται στην καρδιά του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, δημιουργώντας ένα πρόγραμμα που παντρεύει το κλασικό με το σύγχρονο. Με την έμπειρη και πάντα ανήσυχη Κατερίνα Ευαγγελάτου στο τιμόνι, το φετινό πρόγραμμα υπόσχεται να καλύψει ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών προσεγγίσεων, αντλώντας έμπνευση από τη διαχρονικότητα του αρχαίου δράματος.

Το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου συμπληρώνει φέτος 70 χρόνια δημιουργικής πορείας. Αυτές οι επτά δεκαετίες αδιάκοπης καλλιτεχνικής δραστηριότητας και γόνιμου διαλόγου με τη διεθνή και εγχώρια σκηνή τιμώνται μέσα από ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει ξεχωριστές και μεγάλης κλίμακας παραγωγές. «Σήμερα έχουμε τη χαρά να σας παρουσιάσουμε το πρόγραμμα της Επιδαύρου, το οποίο περιλαμβάνει οκτώ σημαντικά γεγονότα. Τέσσερις παραγωγές και συμπαραγωγές του Φεστιβάλ, παραστάσεις υπό την αιγίδα των δύο εθνικών μας θεάτρων, αλλά και δύο ανεξάρτητες παραγωγές. Αξίζει να σημειωθεί ότι επτά από τα οκτώ έργα θα κάνουν την πρεμιέρα τους στην Επίδαυρο» ανέφερε η καλλιτεχνική διευθύντρια στη συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης 19 Φεβρουαρίου.

Το κοινό θα έχει την ευκαιρία ν' απολαύσει παγκόσμιες πρεμιέρες κορυφαίων σκηνοθετών σε εμβληματικά έργα του αρχαίου δράματος, διεθνείς συμπαραγωγές, αλλά και νέα έργα εμπνευσμένα από τον αρχαίο λόγο, γραμμένα από σημαντικούς σύγχρονους δημιουργούς. Ο Κύκλος Contemporary Ancients, που φέτος κλείνει πέντε χρόνια, συνεχίζει να ενώνει την παράδοση με τον σύγχρονο καλλιτεχνικό πειραματισμό, ενώ το πρόγραμμα περιλαμβάνει και μια ξεχωριστή βραδιά συμφωνικής μουσικής, ειδικά σχεδιασμένη για την Επίδαυρο.

«Θεωρούμε εξαιρετικά σημαντικό να παρουσιάζονται στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου έργα που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για τον χώρο αυτόν» υπογράμμισε η κυρία Ευαγγελάτου, ανακοινώνοντας τέσσερις ξεχωριστές παραγωγές –τρεις θεατρικές παραστάσεις και μία συναυλία– που θα κάνουν πρεμιέρα στην Επίδαυρο, χωρίς προγραμματισμένες περιοδείες. Η πραγματοποίηση τέτοιων απαιτητικών παραγωγών δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη διαχρονική στήριξη του υπουργείου Πολιτισμού, αλλά και τη συνεισφορά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, που φέτος αποτελεί τον μεγάλο δωρητή του επετειακού προγράμματος.

Η Επίδαυρος είναι συνώνυμη του φεστιβάλ

«Αποστολή μας είναι να γεφυρώσουμε την κληρονομιά του αρχαίου δράματος με τις σύγχρονες σκηνικές αναζητήσεις, δημιουργώντας θεατρικά γεγονότα που αφορούν τον σημερινό θεατή. Το αρχαίο δράμα εξακολουθεί να μας μιλά, και εμείς έχουμε την ευθύνη να διατηρήσουμε αυτή τη συνομιλία ζωντανή, τολμηρή και συνεχώς εξελισσόμενη» τόνισε η καλλιτεχνική διευθύντρια.

Φέτος, ο Ιούλιος στη Μικρή Επίδαυρο είναι αφιερωμένος στις πρωτοποριακές προσεγγίσεις του Κύκλου Contemporary Ancients, με πέντε θεατρικά, μουσικοθεατρικά και κινηματογραφικά έργα εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική γραμματεία. Η εκπαίδευση και η διάδραση με το κοινό αποτελούν επίσης βασικούς πυλώνες του θεσμού. Το θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα Μικροί Ιχνευτές, το ερευνητικό Πάροδος και το Open Plan συνεχίζουν να εμπλουτίζουν το εκπαιδευτικό αποτύπωμα του θεσμού, επεκτείνοντας τη δράση του και πέρα από τους θερινούς μήνες.

Το πλήρες πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025, που περιλαμβάνει περισσότερες από 90 διεθνείς και εγχώριες παραγωγές σε θέατρο, χορό, μουσική, κινηματογράφο και εικαστικές τέχνες, θα παρουσιαστεί επίσημα στη μεγάλη συνέντευξη Τύπου στις αρχές Απριλίου.

Αναλυτικό πρόγραμμα για το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

«Αντιγόνη» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Ulrich Rasche, 27, 28 & 29 Ιουνίου

Tα τελευταία χρόνια έχει εδραιωθεί ένα ισχυρό καλλιτεχνικό στίγμα στην Επίδαυρο χάρη στις παγκόσμιες πρεμιέρες που επιδιώχθηκαν είτε σε συμπαραγωγή με κορυφαίους διεθνείς οργανισμούς (Schaubuhne, Schauspielhaus Bochum, Residenztheater), είτε με τη μετάκληση σπουδαίων διεθνών θιάσων (όπως η Comedie-Francaise με τον Τιάγκο Ροντρίγκεζ), είτε με ανάθεση σκηνοθεσίας έργων του Αρχαίου Δράματος σε διακεκριμένους Ευρωπαίους σκηνοθέτες, όπως ο Φρανκ Κάστορφ το 2023 (Μήδεια) και ο Τιμοφέι Κουλιάμπιν το 2024 (Ιφιγένεια εν Αυλίδι), που συνεργάστηκαν με Έλληνες ηθοποιούς. Φέτος, ο Ούλριχ Ράσε, που γνωρίσαμε το 2022 με τον συγκλονιστικό Αγαμέμνονα του Αισχύλου σε συμπαραγωγή με το Residenztheater του Μονάχου, επιστρέφει στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, για να σκηνοθετήσει αυτή τη φορά την Αντιγόνη του Σοφοκλή μ’ ένα λαμπερό καστ Ελλήνων ηθοποιών. Μια συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με το Εθνικό Θέατρο, σε μια παράσταση που θα δοθεί στην Επίδαυρο για τρεις ημέρες.

Ανεξίτηλος στη μνήμη όσων παρακολούθησαν τον Αγαμέμνονα μένει ακόμα ο εκστατικός παλμός των ερμηνευτών, καθώς βάδιζαν αέναα πάνω στην τεράστια μηχανοκίνητη περιστρεφόμενη σκηνή με ζωντανή μουσική υπόκρουση. Εξελίσσοντας την ανατρεπτική του σκηνική γλώσσα, ο Ράσε βασίζεται στη αξεπέραστη μετάφραση του Νίκου Παναγιωτόπουλου για να αναδείξει την αγέραστη μορφή της Αντιγόνης.

Παίζουν οι Γιώργος Γάλλος, Δημήτρης Καπουράνης, Κόρα Καρβούνη, Φιλαρέτη Κομνηνού, Κίττυ Παϊταζόγλου, Θάνος Τοκάκης, ενώ στο Χορό θα είναι οι (αλφαβητικά) Γιώργος Ζιάκας, Δημήτρης Καπουράνης, Βασίλης Μπούτσικος, Γκαλ Ρομπίσα, Θανάσης Ραφτόπουλος, Γιάννης Τσουμαράκης, Στρατής Χατζησταματίου και τρεις ακόμα ηθοποιοί. 

«Πάντοτε ονειρευόμουν να ανεβάσω στην Επίδαυρο την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Ίσως ακουστεί κάπως παράξενο, αλλά η επιλογή μου δεν είχε να κάνει τόσο με τον χαρακτήρα της ίδιας της Αντιγόνης όσο με τη φιγούρα του βασιλιά Κρέοντα. Η Αντιγόνη, όπως γνωρίζουμε, είναι η ηρωίδα του έργου. Αντιστέκεται στην αυταρχική εξουσία του βασιλιά. Προτάσσει τις δικές της ιδέες για το τι πρέπει να συμβεί. Η δύναμη και η αντίστασή της απέναντι στην εξουσία είναι αξιοθαύμαστες. Αλλά μήπως δεν ζούμε σήμερα σε μια κοινωνία όπου είναι πανεύκολο για όλους να παριστάνουν τις ηρωίδες ή τους ήρωες, να μιλούν και να πράττουν με τα δικά τους μέτρα και σταθμά; Μήπως πολλές φορές ξεχνάμε ότι αποστολή του Κρέοντα ως βασιλιά είναι να υπερασπίζεται το κράτος και τους νόμους; Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ρίξουμε μια ματιά στον βασιλιά και στα επιχειρήματά του, που διατυπώνονται τόσο εύστοχα από τον Σοφοκλή στην τραγωδία.

Όπως ξέρουν καλά οι Έλληνες, η δημοκρατία είναι μια κατάκτηση που σφυρηλατήθηκε μέσα στους αιώνες, θεμελιωμένη σε ατομικές ελευθερίες αλλά και υποχρεώσεις. Στην Αντιγόνη, ο Κρέων είναι εκείνος που υπερασπίζεται αυτό το πολίτευμα. Έστω κι αν τελικά ακολουθεί εσφαλμένη πορεία, έστω κι αν αποδεικνύεται ανίκανος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που επιτάσσει η λειτουργία ενός τέτοιου πολιτεύματος, αξίζει τον κόπο να εξετάσουμε πιο προσεκτικά τα επιχειρήματα του Σοφοκλή εστιάζοντας στον χαρακτήρα του Κρέοντα. Σε κάθε περίπτωση, χαίρομαι αφάνταστα για την ευκαιρία που μου δίνεται να διερευνήσω εις βάθος τις διαστάσεις και την επιχειρηματολογία του τραγικού ποιητή στην Επίδαυρο μ' έναν θίασο Ελλήνων ηθοποιών» αναφέρει ο σκηνοθέτης Ulrich Rasche.

Η παράσταση θα ανοίξει το πρόγραμμα των Επιδαυρίων το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου και αναμένεται ν' αφήσει έντονο αποτύπωμα στο επετειακό έτος 2025.

«Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Δημήτρης Τάρλοου, 4 & 5 Ιουλίου

Τι σημαίνει «αποκαθιστώ το δίκαιο»; Μπορεί κανείς να ζήσει με τις συνέπειες της βίας; Είναι η βία αναπόφευκτη; Θα κλείσει η εκδίκηση τον κύκλο του αίματος; Είναι η λύτρωση ποτέ δυνατή; Και, τελικά, ποιος είναι ο ρόλος της αντίστασης όταν όλα φαίνονται χαμένα; Το θέατρο Πορεία επανέρχεται στην Επίδαυρο, αυτή τη φορά με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Δημήτρη Τάρλοου στην πρώτη του σκηνοθεσία στο αργολικό θέατρο με τη σοφόκλεια εκδοχή της Ηλέκτρας. Σ' έναν κόσμο που μαστίζεται από ολοκληρωτισμούς και κοινωνική αδικία, σε μια εποχή όπου η βία και η εκδίκηση παρουσιάζονται συχνά ως «αναγκαίο κακό», η Ηλέκτρα του Σοφοκλή αποκτά ανατριχιαστική επικαιρότητα. Η τραγωδία αυτή δεν είναι απλώς μια αφήγηση εκδίκησης, αλλά ένας καθρέφτης των ανθρώπινων διλημμάτων, της διαχρονικής σύγκρουσης ανάμεσα στη δικαιοσύνη και την ηθική.

Η Ηλέκτρα, μέλος της καταραμένης οικογένειας των Ατρειδών, μια γυναίκα παγιδευμένη σε αυτόν τον κύκλο αίματος και φρίκης, είναι κάτι περισσότερο από τραγικός χαρακτήρας, αφού προσωποποιεί το δίλημμα ανάμεσα στην ανάγκη για δικαιοσύνη και την ηθική επιταγή της αποφυγής της βίας. Δεν είναι μόνο ένα τραγικό πλάσμα της μοίρας, αλλά και ένα δημιούργημα του χαρακτήρα της, ενός χαρακτήρα ολόψυχα δοσμένου στον αγώνα για δικαιοσύνη. Είναι άραγε και η ίδια θύμα της εμμονής της με την εκδίκηση ή μια φωνή αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα της εξουσίας; Και γιατί όταν το παλάτι απαλλάσσεται πλέον από τους τυράννους, εκείνη δεν περνάει το κατώφλι του; Μένει απλώς έξω από τον Οίκο που μισεί ή αρνείται να γίνει μέρος του συστήματος που πολέμησε με πάθος; Είναι ακόμα δέσμια των ακραίων συναισθημάτων που την καθόρισαν – του πόνου για τον θάνατο του πατέρα, του μίσους για τη μητέρα, της νοσταλγίας για τον χαμένο αδερφό; Το πάθος της –είναι βέβαιο– δεν σιγάζει ούτε μετά την κάθαρση.

Στην Ηλέκτρα, ο ποιητής δεν δίνει απαντήσεις, οι θεοί απουσιάζουν, οι χρησμοί απλώς συμπίπτουν με τις ανθρώπινες αποφάσεις, η συνείδηση περνά σε δεύτερη μοίρα, οι Ερινύες δεν εμφανίζονται. Παρ’ όλα αυτά, το τίμημα για τους επιζώντες είναι βαρύ. Αυτό το τίμημα της επιλογής και την ανθρώπινη ανάγκη για κάθαρση με κάθε κόστος μάς καλεί να αναλογιστούμε η σοφόκλεια Ηλέκτρα. Εξάλλου, ο Σοφοκλής δεν θα μας δώσει άλλη ευκαιρία, δεν θα γράψει τριλογία: το δικό του έργο τελειώνει εδώ – εντός αυτών των 1.510 στίχων θαυμαστής συμμετρίας και λιτότητας θα διευθετηθεί κάθε μία από τις αμφιβολίες και τα ερωτήματα που έχει θέσει.

Παίζουν οι Γιάννης Αναστασάκης, Γρηγορία Μεθενίτη, Λουκία Μιχαλοπούλου, Νικόλας Παπαγιάννης, Ιωάννα Παππά, Αναστάσης Ροϊλός, Περικλής Σιούντας, ενώ στο Χορό θα είναι οι (αλφαβητικά) Μαργαρίτα Αλεξιάδη, Ασημίνα Αναστασοπούλου, Ελένη Βλάχου, Ιωάννα Δεμερτζίδου, Ιωάννα Λέκκα, Ελένη Σίστη, Λυδία Στέφου, Άννα Συμεωνίδου και Χαρά Τζόκα. Ζωντανή ερμηνεία της μουσικής Φώτης Σιώτας, Τάσος Μισυρλής. 

«ζ - η - θ, Ο ξένος» τρεις ραψωδίες της Οδύσσειας, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινός, 11 & 12 Ιουλίου

Μετά τη «Νέκυια» με το ιαπωνικό θέατρο ΝΟ το 2015 και τους «Ιχνευτές» του Σοφοκλή το 2021, παραστάσεις που θα μας μείνουν αξέχαστες, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επανέρχεται στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου με μια ακόμα αναπάντεχη δραματουργική πρόταση καθοδηγώντας μια επιστροφή στις πηγές. Μια επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες του έπους που αποκαλύπτει πώς αυτό το ατελεύτητο μυστήριο της προφορικής Αφήγησης (το βαθύ μυστήριο του θεάτρου) έχει τη δυνατότητα να μας εξακοντίζει συναρπαστικά «εκεί που η ιστορία ακόμα συμβαίνει».

«Οι δύο Οιδίποδες», σε σκηνοθεσία Γιάννης Χουβαρδάς, 25 & 26 Ιουλίου

Γιορτάζοντας 50 χρόνια συνεχούς επαγγελματικής παρουσίας στο θέατρο, ο Γιάννης Χουβαρδάς μεταφράζει, διασκευάζει και σκηνοθετεί τον Οιδίποδα Τύραννο και τον Οιδίποδα επί Κολωνώ του Σοφοκλή σε μία παράσταση ως ενιαίο έργο. Υπό από την καθοδήγηση του έμπειρου Έλληνα σκηνοθέτη, μια ομάδα σημαντικών ηθοποιών και συντελεστών θα αφηγηθούν, με ζωντανή μουσική, τη συγκλονιστική ιστορία του Οιδίποδα ξεκινώντας από το τέλος και πηγαίνοντας προς τα πίσω, στην αρχή του κακού.

Ο τυφλός και σε προχωρημένη πλέον ηλικία Οιδίπους μαζί με τους στενούς του συγγενείς φτάνουν σε έναν τόπο μυστηρίου διάσπαρτο με ιερά ταφικά μνημεία, τον αρχαίο Κολωνό, όπου θα γνωρίσουν μέσω θεϊκής αποκάλυψης τα ιερά απόκρυφα που θα τους δώσουν την απάντηση στο γιατί έζησαν μια τόσο βασανισμένη ζωή. Στη διάρκεια αυτής της μετάβασης, τα πρόσωπα αναβιώνουν μαζί με τον Οιδίποδα τα συνταρακτικά συμβάντα του «Τυράννου» και, περνώντας μέσα από τα στάδια προσέγγισης του θεϊκού πνεύματος όπως παρατίθενται στον «Επί Κολωνώ», παρακολουθούν την τελική ανύψωση και ανάληψη του ήρωα στους ουρανούς.

Στόχος του Γιάννη Χουβαρδά είναι τα δύο έργα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους σε σύλληψη και ύφος, και γραμμένα με μεγάλη χρονική απόσταση το ένα από το άλλο να είναι απολύτως αναγνωρίσιμα στη διάρκεια της παράστασης, με τρόπο που να αποδίδει αρμονικά την αίσθηση μιας ενιαίας ιστορίας, πιστής στο πνεύμα του Σοφοκλή, του κορυφαίου τραγικού.

Παίζουν οι Στεφανία Γουλιώτη, Νίκος Καραθάνος, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Πηνελόπη Τσιλίκα, Ορέστης Χαλκιάς, Νίκος Χατζόπουλος, ενώ στον Χορό θα είναι οι Γιάννης Κότσιφας, Έκτορας Λυγίζος (κορυφαίοι), Πολυξένη Παπακωνσταντίνου, Θεόβη Στύλλου και Άγγελος Τριανταφύλλου. 

«Ο όρκος της Ευρώπης», σε σκηνοθεσία Wajdi Mouawad, 1 & 2 Αυγούστου

Ο Λιβανοκαναδός συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός Ουαζντί Μουαουάντ, καλλιτεχνικός διευθυντής τα τελευταία χρόνια του Theatre National de la Colline, έγινε γνωστός στην Ελλάδα κυρίως ως ο σεναριογράφος του υποψήφιου για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας Μέσα από τις φλόγες (σκην. Denis Villeneuve, 2010), που βασίστηκε στο θεατρικό έργο του Πυρκαγιές (Incendies). Το σκοτεινό αυτό οδοιπορικό στον Λίβανο του εμφυλίου, που ξετυλίγεται μέσα από μια τραυματική οικογενειακή ιστορία, έχει στη ρίζα του μια βαθιά σύνδεση με την αρχαία τραγωδία, η οποία αποτελεί την κυριότερη πηγή έμπνευσης του Μουαουάντ: ο διχασμός στην καρδιά της οικογένειας, η πάλη των δύο φύλων, ο ξεριζωμός, η ολέθρια κληρονομιά της προηγούμενης γενιάς στις επόμενες και η αναζήτηση κάθαρσης είναι θέματα που επανέρχονται στα θεατρικά του έργα, τα περισσότερα σε διάλογο με ήρωες του Αρχαίου Δράματος.

Θέατρο πολιτικό σε συνομιλία με τη σύγχρονη ιστορία, εμβαθύνει ταυτόχρονα στον Μύθο επιδιώκοντας να αναδείξει τις αρχετυπικές διαστάσεις της ανθρώπινης περιπέτειας, ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου. Από την άλλη, εστιάζει στην αναζήτηση ταυτότητας πέρα από φυλετικά, θρησκευτικά, οικογενειακά όρια, και ο φωτισμός των προσώπων μ’ έναν έντονα λυρικό λόγο προσδιορίζει μια ιδιαίτερα σύγχρονη προσέγγιση, όπως το είδαμε και στο τελευταίο του έργο Όλοι εμείς πουλιά, που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο πέρσι.

Ο Μουαουάντ είχε έρθει στο Ηρώδειο το 2011 με τον κύκλο «Γυναίκες», σπονδυλωτή σκηνοθεσία των έργων του Σοφοκλή Αντιγόνη, Ηλέκτρα και Τραχίνιαι, με γαλλοκαναδικό θίασο σε μια διεθνή συμπαραγωγή. Από τους πλέον ενδιαφέροντες σύγχρονους δραματουργούς διεθνώς, επανέρχεται φέτος στο Φεστιβάλ, πρώτη φορά όμως στην Επίδαυρο, με ένα νέο έργο εμπνευσμένο από αρχαίες ηρωίδες που γράφει με δική μας ανάθεση στο πλαίσιο του Κύκλου Contemporary Ancients. Θα το παρουσιάσει το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου μ’ έναν πολυεθνικό θίασο σε μια πολύγλωσση παράσταση, διεθνή συμπαραγωγή και από τα highlights του καλοκαιριού.

«Το ταξίδι επιστροφής είναι πάντα ταξίδι αλλά ποτέ επιστροφής. Είναι πένθος, εσωτερικός νεκροθάλαμος όπου εισερχόμαστε για να αναγνωρίσουμε το πτώμα ενός πράγματος που θεωρούσαμε ακόμα ζωντανό. Αυτό συμβαίνει για κείνες που θεωρούν ότι θα ξαναβρούν κάποτε τη μητέρα τους αλλά και για τη μητέρα που θεωρεί ότι κάποτε θα ξαναβρεί τις κόρες της. Είναι μια αρχαία ιστορία που επαναλαμβάνεται διαρκώς από τα βάθη του χρόνου: ένα κορίτσι παίζει στην ακρογιαλιά όταν ξαφνικά βλέπει να εμφανίζεται ένας λευκός ταύρος. Θαμπωμένη από την ομορφιά και τη δύναμή του, η κοπέλα καβαλά ανυποψίαστη τον ταύρο που, μεμιάς, ξαναγυρνά προς τη θάλασσα παρασύροντάς την μια για πάντα μακριά από την πατρίδα της.

Αιώνες, χιλιετίες αργότερα, μέσα απ’ την ίδια τη σάρκα των παιδιών και των παιδιών των παιδιών των παιδιών εξακολουθούν να αντηχούν τα τραγούδια, τα κλάματα και οι χοροί των αρχαίων τραυμάτων, που κανείς ποτέ δεν είπε και κανείς ποτέ δεν αφηγήθηκε. Κι από συμφορά σε συμφορά, από βιαιότητα σε βιαιότητα, οι πηγές των βασάνων χάνονται στο πηγάδι του χρόνου. Πρέπει,

λοιπόν, κάποια στιγμή, αφού δεν μπορείς να μιλήσεις, δεν μπορείς να αναπνεύσεις, όταν όλα αρχίζουν ψελλίζοντας να επανέρχονται, με υπομονή, να μπεις στον λαβύρινθο της μνήμης ακολουθώντας το αόρατο νήμα του έρωτα, όσο οδυνηρό κι αν είναι, για να ξαναβρείς το πρωταρχικό τραύμα που αιμορραγεί ακόμα και να δοκιμάσεις να το επουλώσεις. Να επινοήσεις έναν χαρακτήρα για να ψηλαφίσεις τη φρίκη των συμφορών του δικού σου παρελθόντος» αναφέρει ο ίδιος για το νέο του έργο.

«Ανδρομάχη» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Μαρία Πρωτόπαππα, 8 & 9 Αυγούστου

Μεταφερόμαστε μακριά από τα μεγάλα κέντρα, στην ελληνική επαρχία. Θεσσαλία, Φθιώτιδα, Θετίδειον. Στον οίκο του γιου του Αχιλλέα, του Νεοπτόλεμου. Ο βίαιος, σκληρός, ασεβής ήρωας της Ιλιάδας, που πάνω του στηρίχθηκε η νίκη των Ελλήνων στην Τροία, είναι ανίκανος να ανταποκριθεί στις ευθύνες του πατέρα, του συζύγου, του ηγέτη. Φεύγει για να βρει θεραπεία στο μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ο πολεμικός παροξυσμός του έχει μολύνει το κρεβάτι, το σπίτι, την πόλη του. Μπροστά στα μάτια της γυναίκας που αδίκησε ανεπανόρθωτα, θα λάβει το είδος της τιμωρίας που ονομάστηκε νεοπτολέμειος τίσις. Η χώρα, η επαρχία, αποδεκατισμένη, αντιπροσωπεύεται από έναν γκροτέσκο Χορό γυναικών, εγκαταλελειμμένων, φοβισμένων, υποταγμένων μέσα στην απορία τους.

Σε μιαν αντιστροφή της ηρωικής Ιλιάδας, στην Ανδρομάχη ο Ευριπίδης στηλιτεύει την αλαζονεία των Ελλήνων και την ψευδαίσθηση της ανωτερότητας του πολιτισμού τους. Οι προπολεμικές υποσχέσεις για μια ενωμένη, ισχυρή χώρα διαψεύδονται σε ένα τοπίο φθοράς, γήρατος, φόβου και φθόνου. Η ευθύνη βαρύνει όχι μόνο τους πρωτεργάτες, αλλά και όσους τους πίστεψαν και συνέβαλαν στον ευτελισμό των αξιών με την ανοχή τους. Η νέα γενιά πληρώνει το τίμημα.

Παίζουν οι (αλφαβητικά) Δημήτρης Γεωργιάδης, Στέλλα Γκίκα, Τάσος Λέκκας, Δημήτρης Μαμιός, Γιάννης Νταλιάνης, Αργύρης Ξάφης, Δημήτρης Πιατάς, Μαρία Πρωτόπαππα, Γιώργος Φασουλάς και 5 ακόμα ηθοποιοί. 

«Ορέστεια» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Θεόδωρος Τερζόπουλος, 22 & 23 Αυγούστου (επανάληψη)

Η εμβληματική τριλογία του Αισχύλου Ορέστεια σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου, στην πρώτη συνεργασία του διεθνώς καταξιωμένου Έλληνα σκηνοθέτη και δασκάλου με το Εθνικό Θέατρο, αποτέλεσε από τις σπουδαιότερες στιγμές στην πρόσφατη ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Μετά τη θριαμβευτική της πορεία σε ξεχωριστούς σταθμούς, η παράσταση επιστρέφει στις 22 & 23 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, ολοκληρώνοντας τον φετινό επιδαύριο κύκλο του Φεστιβάλ.

Η Ορέστεια του Τερζόπουλου συνιστά ένα έργο διανοητικού και φιλοσοφικού βάθους, που κατορθώνει με τη συνταρακτική του ενέργεια να διευρύνει τα όρια της τέχνης, και να αφηγηθεί, εντέλει, την ιστορία της ίδιας της ανθρωπότητας. Ως πράξη αδιαμφισβήτητα πολιτική και εμπειρία πολυδιάστατα πνευματική, η παράσταση έτυχε διθυραμβικής υποδοχής τόσο από τους χιλιάδες θεατές που την παρακολούθησαν όσο και από τα εγχώρια και διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Μετά την πρεμιέρα της στην Επίδαυρο το 2024, την περιοδεία που ακολούθησε στην Ελλάδα και την Κύπρο, και την παρουσίασή της στη Βιτσέντσα της Ιταλίας, όπου άνοιξε τον 77ο Κύκλο Κλασικών Παραστάσεων στο ιστορικό θέατρο Olimpico, η μοναδική αυτή παράσταση επιστρέφει στον τόπο από όπου ξεκίνησε το συναρπαστικό της ταξίδι, για να προσφέρει σε όλους μας τη δυνατότητα να τη ζήσουμε για ακόμα μια φορά.

Παίζουν οι Μπάμπης Αλεφάντης, Έβελυν Ασουάντ, Τάσος Δήμας, Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Έλλη Ιγγλίζ, Δαυίδ Μαλτέζε, Άννα Μαρκά Μπονισέλ, Νίκος Ντάσης, Ντίνος Παπαγεωργίου, Αγλαΐα Παππά, Μυρτώ Ροζάκη, Σάββας Στρούμπος, Αλέξανδρος Τούντας, Σοφία Χιλλ, ενώ στον Χορό θα είναι οι Μπάμπης Αλεφάντης, Κατερίνα Αμπλιανίτη, Έβελυν Ασουάντ, Χριστόφορος Βογιατζής, Ναταλία Γεωργοσοπούλου, Κατερίνα Δημάτη, Πύρρος Θεοφανόπουλος, Έλλη Ιγγλίζ, Βασιλίνα Κατερίνη, Θάνος Μαγκλάρας, Ελπινίκη Μαραπίδη, Άννα Μαρκά Μπονισέλ, Λυγερή Μητροπούλου, Ρόζυ Μονάκη, Ασπασία Μπατατόλη, Νίκος Ντάσης, Ντίνος Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Παπαγιαννόπουλος, Σταύρος Παπαδόπουλος, Μυρτώ Ροζάκη, Γιάννης Σανιδάς, Αλέξανδρος Τούντας, Κατερίνα Χιλλ και Μιχάλης Ψαλίδας

Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

«Θήβα μοναξιά» του Κυριάκου Χαρίτου, σε σκηνοθεσία Όλια Λαζαρίδου, 4 & 5 Ιουλίου

Η μνήμη δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από γλώσσα. Σε μια επαρχία ξεγραμμένη εδώ και χρόνια, μια φωνή ψάχνει εκείνο το κορίτσι που το λέγαν Αντιγόνη. Η

πόλη ξυπνά. Θυμάται. Μπαινοβγαίνει στο όνειρο. Τα θραύσματά της αντηχούν. Μένουν για λίγο. Μετά γίνονται σκόνη.

Βραβευμένος συγγραφέας και σεναριογράφος, ο Κυριάκος Χαρίτος (Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου 2023) γράφει μια λαϊκή παραλογή εμπνευσμένη από τον μύθο της Αντιγόνης που σκηνοθετεί η Όλια Λαζαρίδου. Αποφεύγοντας τη γραμμικότητα ενός κειμένου που οι θεατές γνωρίζουν απέξω κι ανακατωτά, το Θήβα μοναξιά κινείται τόσο προς τα μπρος όσο και προς τα πίσω. Έχει τη μορφή ενός παραμιλητού. Ενός τραγουδιού.

Η αφήγηση, άλλοτε σε έμμετρο κι άλλοτε σε πεζό λόγο, συνομιλεί με τη μουσική που ερμηνεύεται ζωντανά επί σκηνής. Ηθοποιοί και μουσικοί συνθέτουν μια ονειρική μπάντα που πότε μιλά, πότε τραγουδά και πότε ψάλλει και μας μεταφέρει στα χώματα ενός τόπου γεμάτου θραύσματα μνήμης σαν κτερίσματα. Παίζουν οι Όλια Λαζαρίδου, Αλεξάνδρα Καζάζου, Βασίλης Τρυφουλτσάνης και Γιάννης Ψαλιδάκος.

Η παράσταση συνομιλεί με την εναρκτήρια παραγωγή του Φεστιβάλ στην Επίδαυρο (Αντιγόνη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Ulrich Rasche).

«Ιαχές» σε σκηνοθεσία Χρήστου Στεργιόγλου, 11 & 12 Ιουλίου

Πώς θα μπορούσε άραγε να ηχήσει μουσική από τη σκέψη του πρόσφυγα τη σκέψη του αιχμάλωτου τη σκέψη του ανθρώπου σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια, όπως γράφει ο Σεφέρης στον «Τελευταίο σταθμό»? από τον θρήνο της Εκάβης που πάει να γίνει σκλάβα μετά την άλωση της Τροίας στις Τρωάδες του Ευριπίδη? από τον πόνο των ανθρώπων που έχουν βιώσει τη σκλαβιά σε όλη τους τη ζωή;

Ερωτήματα σαν αυτό αποτέλεσαν οδηγό σε μια σύνθετη έρευνα που επιχειρεί να οδηγήσει την αρχαία και νεότερη ποίηση και τη μουσική σε νέα, αχαρτογράφητα μονοπάτια, με απώτερο στόχο να δημιουργηθεί ένα ενιαίο μουσικό έργο που ασχολείται με διαχρονικά και πανανθρώπινα ζητήματα.

Οι Ιαχές είναι μια παράσταση που, με άξονα τη σκλαβιά, τον ξεριζωμό και τη μετανάστευση ανά τους αιώνες, διερευνά τα σημεία τομής και την οργανική συγγένεια ανάμεσα στην ποίηση, το Αρχαίο Δράμα και το μέλος, τη μουσική.

Αποσπάσματα από αρχαίες τραγωδίες, στίχοι από τη δημοτική και νεότερη ελληνική και παγκόσμια ποίηση και πρωτότυπα κείμενα συνενώνονται και ενσωματώνονται σ’ ένα πρωτότυπο μουσικό έργο σε σύνθεση του Αλέξανδρου Δράκου Κτιστάκη. Το έργο ερμηνεύει το Alex Drakos Quartet, σε μια επί σκηνής μουσική συνομιλία με χαρισματικούς ερμηνευτές τον Χρήστο Στέργιογλου, που σκηνοθετεί την παράσταση, και τον λυρικό τραγουδιστή Γιώργο Ιατρού.

«Ηλέκτρα 7», ταινία εμπνευσμένη από την Ηλέκτρα του Σοφοκλή, 18 Ιουλίου

Άλλη μια αναπάντεχη σύμπραξη στο πλαίσιο των εορτασμoύ των 70 χρόνων του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου! Το Φεστιβάλ ενώνει φέτος τις δυνάμεις του με την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου για τη δημιουργία μιας ταινίας που αποτελεί πρόταση της ΕΑΚ η οποία αντλεί την έμπνευσή της από την Ηλέκτρα του Σοφοκλή. Μέρος του επιτυχημένου κύκλου Contemporary Ancients, που φέτος ανοίγεται και στην τέχνη του κινηματογράφου, η ταινία σε σενάριο Παναγιώτη Χριστόπουλου, θ' αποτελείται από 7 κεφάλαια, το καθένα σκηνοθετημένο από διαφορετικό *ή σκηνοθέτη *τιδα.. Επτά διακεκριμένες και διακεκριμένοι δημιουργοί, με συμμετοχές σε κινηματογραφικά φεστιβάλ εντός και εκτός Ελλάδος, επιλέχθηκαν ώστε να εκπροσωπούν το ευρύ φάσμα της σύγχρονης ελληνικής κινηματογραφίας και να συμβάλουν με τη δική τους ματιά σ’ αυτή την πρωτότυπη κινηματογραφική σκυταλοδρομία.

Είναι (με αλφαβητική σειρά) οι: Αλέξανδρος Βούλγαρης, Σοφία Εξάρχου, Νεριτάν Ζιντζιρία, Χριστίνα Ιωακειμίδη, Μπάμπης Μακρίδης, Αργύρης Παπαδημητρόπουλος και Ελίνα Ψύκου. Την εκτέλεση της παραγωγής έχει αναλάβει η εταιρεία Marni Films με παραγωγό τη Μίνα Ντρέκη. Θα συνεργαστούν με διαφορετικούς διευθυντές φωτογραφίας και μοντέρ, ενώ οι υπόλοιποι συντελεστές και ηθοποιοί θα είναι κοινοί.

«Δεξιά της κοίτης» του Γιάννη Παλαβού και «Συνεδρία πολέμου» του Άρη Αλεξανδρή

Δύο γυναικείους μονολόγους εμπνευσμένους από το Αρχαίο Δράμα με την υπογραφή σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων, του Γιάννη Παλαβού και του Άρη Αλεξανδρή, παρουσιάζουμε και φέτος στο πλαίσιο του Κύκλου Contemporary Ancients σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη. Γραμμένοι με ανάθεση του Φεστιβάλ, αντλούν και οι δύο ελεύθερα από τους αρχαίους μύθους αποκαλύπτοντας σύγχρονες πτυχές τους σε πρωτότυπα, ανατρεπτικά έργα.

Συγγραφέας των συλλογών διηγημάτων Αστείο (Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2013) και Το παιδί (2019), ο Γιάννης Παλαβός αντλεί από τον Οιδίποδα επί Κολωνώ για να φωτίσει την αρχετυπική σχέση πατέρα-κόρης μέσα από τον μονόλογο μιας γυναίκας που σκιαγραφεί το πορτρέτο του πατέρα της, περιπλανώμενου λαϊκού οργανοπαίκτη στην ελληνική επαρχία, διωγμένου και κατατρεγμένου, όπως ο ήρωας αναφοράς, μ’ εκείνη μοναδικό στήριγμά του.

Από την πλευρά του, ο Άρης Αλεξανδρής (Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2023 για το μυθιστόρημα Πώς ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής έχασε τα πάντα), έχοντας μόλις εκδώσει το δεύτερο βιβλίο του Τρία επί ψυχής (2024), εμπνέεται από τη Λυσιστράτη δίνοντας έναν σπαρταριστό μονόλογο για την παρακμή του σεξ στην εποχή των ψηφιακών μέσων κι έναν νέο, ιδιότυπο πόλεμο με πεδίο μάχης το ανθρώπινο σώμα.

Δεξιά της κοίτης

Στο έργο Δεξιά της κοίτης, με πηγή έμπνευσης τον Οιδίποδα επί Κολωνώ του Σοφοκλή, ο Γιάννης Παλαβός ξετυλίγει την ιστορία δύο προσώπων, ενός πατέρα και μιας κόρης. Ο πατέρας, λαϊκός οργανοπαίκτης που διά της τέχνης του λύνει τα αινίγματα των άλλων αλλά αδυνατεί να λύσει το δικό του, περιπλανιέται διωγμένος κι ανήμπορος με μόνο στήριγμα την κόρη του. Έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, η κόρη τελεί στη μνήμη του ένα άτυπο μνημόσυνο, ιχνηλατώντας την προσωπικότητά του και κάνοντας παράλληλα έναν απολογισμό της σχέσης τους, πικρό και τρυφερό μαζί.

Συνεδρία πολέμου

Μπορεί η αποχή από το σεξ σήμερα να σταματήσει έναν πόλεμο; Η Λυσιστράτη του Άρη Αλεξανδρή είναι μια αγανακτισμένη ψυχολόγος που έχει κουραστεί να ακούει τις θεραπευόμενες και τους θεραπευόμενούς της να κλαυθμυρίζουν για τα στραβά των σχέσεων και των επιλογών τους. Πεπεισμένη πως βρισκόμαστε στο μέσο ενός ιδιότυπου πολέμου με πεδίο μάχης το ανθρώπινο σώμα, οργανώνει μια ομαδική διαδικτυακή συνεδρία για να δώσει στους συμμετέχοντες την πιο κρίσιμη συμβουλή: να απέχουν από το σεξ. Σε μια εποχή υπερδιάθεσης του σεξ, τι θέση έχει στην πραγματική ζωή των ανθρώπων; Ένας σπαρταριστός μονόλογος όπου η αποφασιστικότητα συγκρούεται με την αμφιβολία και οι παραδοσιακές αντιλήψεις για τον έρωτα συνομιλούν με τα άβολα δεδομένα της ψηφιακής εποχής.

Διαβάστε ακόμη

Το τηλεφώνημα του Νετανιάχου στον Μητσοτάκη, τα προβλήματα που φέρνει στην Ελλάδα ένας γενικευμένος πόλεμος και το αλαλούμ στο ΠΑΣΟΚ για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια

Στα πρόθυρα γενικευμένου πολέμου η Μέση Ανατολή: Ο νέος τρόπος επίθεσης που εγκαινίασε το Ιράν – Με πιο δυνατά πλήγματα απειλεί το Ισραήλ

Πτώση ελικοπτέρου στη Βουλιαγμένη: Τα σενάρια που εξετάζονται για τα αίτια του ατυχήματος

«Ψυχρή λίμνη φέρνει ανατροπές»: Τα δύο πρόσωπα του καιρού - Από τον καύσωνα στις ισχυρές καταιγίδες