Όταν βούλγαροι φονιάδες σάρωναν το Δοξάτο της Δράμας και εξολόθρευαν πάνω από 1000 ανθρώπους – Γιατί φορούσαν μακριές ποδιές οι σφαγείς

Οι δολοφόνοι γυρίζουν πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Έτσι λέγεται κι έτσι συνέβη στο μαρτυρικό Δοξάτο της Δράμας. Και στην περίπτωση του Δοξάτου, οι αιμοσταγείς βούλγαροι φονιάδες δεν γύρισαν μια, αλλά δυο φορές!

Μια μέρα σαν σήμερα 30 Ιουνίου του 1913 βούλγαροι στρατιώτες μπαίνουν στην κωμόπολη της Δράμας, σφάζουν, λεηλατούν και καίνε.

Το καλοκαίρι του 1917 οι Βούλγαροι επιστρέφουν στο Δοξάτο και όσους άντρες είχαν διασωθεί από τη σφαγή του 1913 τους σύρουν ομήρους στη Βουλγαρία. Περισσότεροι από 70 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μακριά από τον τόπο τους.

Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1941, όταν η Ελλάδα βιώνει την τριπλή κατοχή, οι Βούλγαροι έχουν στόχο τους και πάλι το Δοξάτο. Σφαγιάζουν τουλάχιστον διακόσιους ανθρώπους!

Το χρονικό μιας ανελέητης σφαγής

Τέλη Οκτωβρίου 1912 η περιοχή Δράμας-Καβάλας και Δοξάτου (9 χιλιόμετρα νοτιανατολικά της Δράμας) έχει περιέλθει στην κατοχή των Βουλγάρων. Κύμα τρομοκρατίας, διαρπαγές ελληνικών περιουσιών, βιασμοί, κακοποιήσεις και φυλακίσεις Ελλήνων αρχίζει. Φτώχεια και πείνα απειλεί την άλλοτε πλούσια κωμόπολη. Τον Μάιο του 1913 υπογράφεται στο Λονδίνο η Συνθήκη Ειρήνης των βαλκανικών κρατών με την Τουρκία, όμως οι Βούλγαροι έχουν άλλες αρρωστημένες σκέψεις.

Στις 17 Ιουνίου του 1913 η Βουλγαρία επιτίθεται κατά των πρώην συμμάχων της. Ο Ελληνικός Στρατός αντεπιτίθεται κι έπειτα από σκληρές και αιματηρές μάχες εξαναγκάζει του Βουλγάρους σε υποχώρηση. Παρασκευή προς το Σάββατο (28 προς 29 Ιουνίου) βούλγαροι στρατιώτες, απομεινάρια υποχωρούντων τμημάτων, προσπαθούν πυροβολώντας να πλησιάσουν το Δοξάτο για να το λεηλατήσουν. Έλληνες αντάρτες τους απέκρουσαν. 

Μια μέρα σαν σήμερα, (Κυριακή ήταν) 30 Ιουνίου 1913, γιορτή των 12 Αποστόλων και στην εκκλησία του Δοξάτου την ώρα που κάτοικοι προσεύχονταν οι βάρβαροι κάλπαζαν με τα ξίφη γυμνά προς την πόλη.

Ίλη ιππικού της 10ης Μεραρχίας του βουλγαρικού στρατού, με επικεφαλής τους ταγματάρχες Μπίρνεφ και Σιμεόνοφ, συνεπικουρούμενη από ένα τάγμα πεζικού και ομάδες κομιτατζήδων, κυκλώνει το Δοξάτο. Σκοπός τους να σφάξουν και να λεηλατήσουν το πλούσιο χωριό, που κατοικείται από Έλληνες χριστιανούς και μουσουλμάνους. Ως δικαιολογία προβάλλουν το επιχείρημα ότι είχαν παρενοχληθεί από ομάδες Ελλήνων εθελοντών, απομάχων του Μακεδονικού Αγώνα.

Οι βούλγαροι ιππείς περικυκλώνουν το Δοξάτο και σαν πεινασμένα σκυλιά χιμούν με μανία πάνω σε αμάχους, γέρους γυναίκες και παιδιά. Οι Βούλγαροι σφάζουν αδιακρίτως. Όσοι Δραμινοί προσπάθησαν να ξεφύγουν, τρέχοντας προς τον κάμπο, κυνηγήθηκαν και σφαγιάστηκαν. Λένε πως για να μη λερώσουν τις στολές από τα αίματα, οι μακελάρηδες, φορούν μακριές ποδιές σαν εκείνες των χασάπηδων!

Η φωτιά ολοκλήρωσε το έργο των μακελάρηδων

Κι όταν απόκαμαν από τα φονικά άρχισε η φωτιά. Οι στρατιώτες ρίχνουν στα σπίτια πετρέλαιο και μια κίτρινη σκόνη και βάζουν φωτιά. Όλα παραδίδονται στις φλόγες. Κάποιοι άλλοι, μπροστά στα μάτια επιζώντων η τραυματιών που αιμορραγούν βιάζουν γυναίκες και παιδιά. Κι όταν οι Βούλγαροι αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τον ρημαγμένο τόπο, έρχονται οι Τούρκοι να αποτελειώσουν το απεχθές έργο τους. Και οι ώρες σέρνονται βασανιστικά σκοντάφτοντας σε πτώματα, θρήνο και πόνο… Και τη Δευτέρα μπαίνει ο Ελληνικός Στρατός στο Δοξάτο. Κι όσοι φθάνουν πρώτοι στο έμπα της πόλης, αντικρίζουν την Κόλαση!

Ο Πλοίαρχος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού Έρνεστ Καρντάλ βρισκόταν στην Καβάλα για την ανέλκυση των ναρκών και τορπιλών, όταν πληροφορήθηκε τις σφαγές του Δοξάτου. Έσπευε αμέσως στη μαρτυρική πόλη. Τράβηξε φωτογραφίες και ζήτησε πληροφορίες για τα φρικτά γεγονότα. Το πρώτο πράγμα που είδε, ο βρετανός αξιωματικός μπαίνοντας στο Δοξάτο, ήταν αγέλες σκυλιών να κατασπαράσσουν ανθρώπινες σάρκες!
Ο Έρνεστ Καρντάλ έστειλε ρεπορτάζ στην Daily Telegraph: «Κατά την είσοδον εις την πόλιν, το πρώτο όπερ προσέπεσεν εις τους οφθαλμούς μου, ήσαν αι αγέλαι κυνών καταβροχθιζόντων ανθρωπίνους σάρκας. Η πόλις τελείως κατεστραμμένη εφαίνετο έρημος, ως εκ τούτου δε ηναγκάσθην να φωνάξω επανειλημμένως δια να εμφανισθώσι γραίαι τινές εκ των ερειπίων. Όλα τα πτώματα ήσαν διάτρητα υπό τον λογχών και έφερον ίχνη απίστευτων ακρωτηριασμών. Οι τοίχοι των οικιών είχον ρυπανθεί από αίματα, εις το ύψος έξι ποδών από τους εδάφους, τουθ’ όπερ εξηγείται, κατά το λέγειν των επιζώντων εκ του ότι τα δυστυχή θύματα δεν είχον σφαγεί αμέσως, αλλά εθανατούντο δια λογχισμών…»!

Ο απολογισμός των ωμοτήτων στο Δοξάτο ήταν 650 νεκροί (περίπου το ένα τρίτο των κατοίκων), ενώ 240 σπίτια και 80 καταστήματα καταστράφηκαν ολοσχερώς. Και για να κλείσουμε με τις σφαγές, να σημειώσουμε ότι στις 29 Σεπτεμβρίου του 1941, όταν το Δοξάτο βρισκόταν, όπως και ολόκληρη η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη, στην κατοχή των Βουλγάρων - συμμάχων των Γερμανών και Ιταλών –εκτελέστηκαν για αντίποινα περισσότεροι από 350 άνδρες ηλικίας από 16 μέχρι 50 ετών. Από τις τρεις βουλγαρικές επιδρομές το Δοξάτο θρήνησε περίπου 1.124 ψυχές.