Αλέκος Σακελλάριος: Ο μισός παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος φέρει την υπογραφή του – Πώς ο κυρ Αλέκος γοήτευε το κοινό

Μια μέρα σαν σήμερα, 28 Αυγούστου του 1991 πεθαίνει ο κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, σεναριογράφος δημοσιογράφος και σκηνοθέτης του θεάτρου του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ο Αλέκος Σακελλάριος.

Ο Αλέκος Σακελλάριος ήταν ο άνθρωπος που χάρισε απλόχερα γέλιο, συγκίνηση, νοσταλγία και αισιοδοξία στην Ελλάδα της εποχής του· ήταν δημοφιλής, αξιαγάπητος, ευφυής και παραγωγικότατος: ο Σακελλάριος, υπήρξε από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής νεοελληνικής κωμωδίας και από τους σημαντικότερους στιχουργούς του ελαφρού ελληνικού τραγουδιού.

Ο Αλέκος Σακελλάριος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1913 και μεγάλωσε στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, στην Αχαρνών. Σπούδαζε στη Νομική Σχολή του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όταν το δημοσιογραφικό του δαιμόνιο τον οδήγησαν σεάλλα μονοπάτια που έγιναν λεωφόροι. Την πόρτα της δημοσιογραφίας… χτύπησε με ένα ποίημα του που έστειλε στον Γεώργιο Βλάχο για να δημοσιευτεί στη φιλολογική στήλη της «Καθημερινής».

Εργάστηκε ως αρθρογράφος σε εφημερίδες όπως: «Ελεύθερη Ελλάδα», «Ακρόπολις», «Απογευματινή», «Μάχη», «Ελεύθερος Κόσμος», «Εθνικός Κήρυξ», «Ελεύθερος Τύπος». Το 1935 έγραψε, κατόπιν παραγγελίας του κορυφαίου κωμικού του ελαφρού μουσικού θεάτρου της περιόδου Πέτρου Κυριακού, το πρώτο θεατρικό του έργο, τη μουσική ηθογραφία «Ο βασιλιάς του Χαλβά», σε συνεργασία με τον Μήτσο Βασιλειάδη με συνθέτη στα μουσικά θέματα τον σπουδαίο Νίκο Χατζηαποστόλου. Η επιτυχία ήταν μεγάλη και καθιέρωσε τον νεαρό συγγραφέα.

Ο Σακελλάριος συνεργάστηκε με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, αλλά και με τους περισσότερους επιθεωρησιακούς συγγραφείς της εποχής του. Έγραψε, μόνος ή συνεργαζόμενος, περίπου 200 θεατρικά έργα και 60 κινηματογραφικά σενάρια. Γνωστότερα απ' αυτά είναι: Οι Γερμανοί ξανάρχονται, Ένας ήρως με παντούφλες, Ένα βότσαλο στη λίμνη, Σάντα Τσικίτα, Θανασάκης ο πολιτευόμενος, Δεσποινίς ετών 39, Ούτε γάτα, ούτε ζημιά, Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης, Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Η θεία απ' το Σικάγο, Η καφετζού, Η κυρά μας η μαμή, Ο Ηλίας του 16ου, Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο, Τα κίτρινα γάντια, Αλίμονο στους νέους, Η Αλίκη στο ναυτικό, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Το δόλωμα, Υπάρχει και φιλότιμο. Με λίγα λόγια: οι κορυφαίες ελληνικές ταινίες κωμωδίας - που βλέπονται ακόμα και σήμερα - έχουν την υπογραφή «Σακελλάριος».

Κι από στίχους τραγουδιών; «Άστα τα μαλλάκια σου», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Μάρω-Μάρω μια φορά είν' τα νιάτα», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα» , «Το μονοπάτι», «Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα», «Ένα βράδυ που 'βρεχε», «Άρχισαν τα όργανα», «Έχω ένα μυστικό», «Υπομονή», «Σήκω χόρεψε συρτάκι», «Τα παλιομισοφόρια», «Το τραμ το τελευταίο», «Γαρυφαλο στ’ αυτί»…

Έγραφε για τον Αλέκο Σακελλάριο, ο Φρέντυ Γερμανός: «ο Αλέκος Σακελλάριος μοιάζει με την Αμερική! Πρώτα ανακαλύφθηκε από τους Ινδιάνους και μετά από τους Ευρωπαίους. Στην περίπτωση του Αλέκου οι Ινδιάνοι ήταν το πλατύ και μεγάλο κοινό, που τον έκανε πολύ γρήγορα, με το αλάθητο ένστικτο του, εθνικό συγγραφέα της ελληνικής κωμωδίας: «Ποιος το έγραψε; Ο Σακελλάριος. Εντάξει πάμε»! Ήταν μια φράση που την άκουγες πολύ συχνά στη διάρκεια του ‘50 και στη δεκαετία του ‘60. Και οι Ευρωπαίοι; οι Ευρωπαίοι ήταν η βλοσυρή μας διανόηση που δεν ήθελε να ανακαλύψει τον Σακελλάριο. Δεν της άρεσε που έβγαζε γέλιο δεν του δεν τους συγχωρούσε αυτόν τον ευθύβολο τρόπο με τον οποίο επικοινωνούσε με το κοινό του. Ως γνωστό για μια μερίδα ψυχασθενών διανοουμένων μας, η επικοινωνία είναι ποινικό αδίκημα».
Ο Σακελλάριος είχε παντρευτεί τρεις φορές: πρώτη του σύζυγος ήταν η Ματούλα Ντάβαρη, δεύτερη σύζυγός του ήταν η ηθοποιός Νίκη Λινάρδου και τρίτη η Τίνα Βρετού· είχε αποκτήσει δύο κόρες.
Ο Αλέκος Σακελλάριος πέθανε μια μέρα σαν σήμερα 28 Αυγούστου από έμφραγμα του μυοκαρδίου· ήταν ένας έφηβος ετών 78…

* Οι φωτογραφίες του θέματος είναι από το βιβλίο του Αλέκου Σακελλάριου «λες και ήταν χθες...» εκδόσεις Σμυρνιωτάκη.