Φωτιά στο θέατρο του Μπρούκλιν σκοτώνει 300 ανθρώπους – Οι υπεύθυνοι δεν ενημέρωναν για να μην προκληθεί πανικός

Οι υπεύθυνοι του θεάτρου του Μπρούκλιν φοβήθηκαν τον πανικό των θεατών και δεν ενημέρωσαν έγκαιρα για τη φωτιά που είχε ξεσπάσει. Απολογισμός; 300 νεκροί!

Περίπου χίλιοι θεατές είχαν στριμωχτεί στο θέατρο του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, μια μέρα σαν σήμερα 5 Δεκεμβρίου του 1876, για να απολαύσουν τις «Δύο Ορφανές», ένα από τα πιο επιτυχημένα μελοδράματα του 19ου αιώνα. Όλα κυλούσαν φυσιολογικά μέχρι το διάλειμμα μεταξύ της 4ης και της 5ης πράξης, κι ενώ τα ρολόγια έδειχναν 23:00.

Η αυλαία είχε πέσει, η ορχήστρα έπαιζε σε χαλαρούς ρυθμούς και οι ηθοποιοί και το προσωπικό της σκηνής προετοιμάζονταν για την επόμενη πράξη. Καθώς οι θεατές περίμεναν να ξαναρχίσει το έργο, ακούστηκαν φωνές που έμοιαζαν σαν να γίνεται καυγάς στη σκηνή πίσω από την κατεβασμένη αυλαία. Ήταν η αρχή μιας πραγματικής τραγωδίας.

Κάποιο κομμάτι σκηνικού είχε αρπάξει φωτιά από μια λάμπα πετρελαίου και οι μαραγκοί του θεάτρου, που εντόπισαν πρώτοι τις φλόγες, προσπαθούσαν να τις σβήσουν· δεν τα κατάφεραν και η φωτιά άρχισε να εξαπλώνεται. Καθώς οι κουρτίνες άρχισαν να υψώνονται για να αρχίσει η τελευταία πράξη, οι υπάλληλοι του θεάτρου προσπάθησαν να θέσουν υπό έλεγχο τη φωτιά. Τότε, η κοινή λογική έλεγε, ότι θα έπρεπε να ενημερωθεί το κοινό να αποχωρήσει από την αίθουσα. Ωστόσο, κάποιοι σκέφτηκαν διαφορετικά: ότι το να φωνάξεις στους θεατές «φωτιά», ίσως θα μπορούσε να προκαλέσει πανικό και να οδηγήσει σε τεράστια καταστροφή. Κι έτσι αποφάσισαν να αποκρύψουν το γεγονός, προκαλώντας μεγαλύτερο κακό.

Οι φλόγες εξαπλώθηκαν γρήγορα στα παρασκήνια, αλλά οι υπεύθυνοι του θεάτρου εξακολουθούσαν να φοβούνται τις αντιδράσεις από τον πανικό των θεατών. Έτσι οι ηθοποιοί συνέχισαν να παίζουν επί σκηνής, προσπαθώντας κι εκείνοι να δείξουν ότι δεν συμβαίνει το παραμικρό! Καθώς όμως η φωτιά εξαπλωνόταν, δύο από τους ηθοποιούς προέτρεψαν το κοινό να μείνει στις θέσεις του. Ο καπνός και οι φλόγες είχαν γίνει πλέον εμφανείς· και τότε κάποιος φώναξε: «φωτιά! Φωτιά, πιάσαμε φωτιά!»…

Η πιο σπουδαία ερμηνεία της...

Η πρωταγωνίστρια Κέιτ Κλάξτον προσπάθησε να ηρεμήσει τους παρευρισκόμενους: «Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος», τους είπε. «Οι φλόγες είναι μέρος των σκηνικών του έργου». Μόλις το είπε αυτό, ένα καιόμενο ξύλο έπεσε στα πόδια της. Η Κλάξτον ούρλιαξε τρομαγμένη και πήδηξε πίσω. Το κοινό δεν συγκρατούνταν πλέον. Ο πανικός είχε κυριεύσει τους πάντες.
Το θέατρο του Μπρούκλιν δεν είχε αρκετές εξόδους διαφυγής και για να εκτονώσει την πίεση των πανικόβλητων θεατών, ένας υπάλληλος άνοιξε μια πόρτα στα παρασκήνια, που σπανίως χρησιμοποιούσαν. Κάποιοι κατάφεραν να διασωθούν με αυτόν τον τρόπο, αλλά με το που άνοιξε η πόρτα η κατάσταση επιδεινώθηκε: αυξήθηκε η ροή του αέρα προς τη σκηνή και η φωτιά θέριεψε.

Όσοι βρίσκονταν στον εξώστη ή στα θεωρεία αντιμετώπισαν τα χειρότερα: παγιδεύτηκαν σε σκοτεινούς διαδρόμους και φλεγόμενες σκάλες. Στα παρασκήνια, κάποιοι ηθοποιοί κατάφεραν να διασωθούν, όμως αυτοί που έχασαν χρόνο για να αλλάξουν ρούχα, παγιδεύτηκαν και τους κατάπιαν οι φλόγες. Πολλοί πήδηξαν από τους εξώστες με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ακαριαία ή να καταπλακωθούν ή να πνιγούν από τους καπνούς και τελικώς να καούν.

Ο επίσημος απολογισμός ήταν 278 νεκροί, αλλά πολλοί έκαναν λόγο για περισσότερους από 300 θανάτους. 103 άνθρωποι των οποίων οι σοροί δεν ταυτοποιήθηκαν, ενταφιάστηκαν σε έναν κοινό τάφο στο νεκροταφείο Green-Wood. Οι Δύο Ορφανές… έστειλαν στον άλλο κόσμο για να βρουν τους γονείς τους 300 ανθρώπους.