Τι ήταν εκείνο που είδε ο πλοίαρχος Ρόμπερτ Φ. Σκοτ και τον έκανε να παγώσει κυριολεκτικά και μεταφορικά…

Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 17 Ιανουαρίου το 1912, όταν ο βρετανός πλοίαρχος Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ φθάνοντας στον Νότιο Πόλο πάγωσε κυριολεκτικά και μεταφορικά: είδε από μακριά να ανεμίζει νορβηγική σημαία εκεί που νόμιζε ότι πρώτος αυτός από όλους τους ανθρώπους είχε φθάσει!

Ο Ρόαλντ Αμούντσεν είχε κατακτήσει το Νότιο Πόλο, 35 μέρες πριν φθάσει η ομάδα του Σκοτ. Ο Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ ήταν αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού της Βρετανίας, που έγινε διάσημος από τις δύο αποστολές εξερεύνησης της Ανταρκτικής.

Όταν το πλοίο του βρετανού πλοιάρχου έριξε άγκυρα ανοιχτά από τις παγωμένες στεριές, αποβιβάστηκε άγημα προς αναγνωριστική αποστολή. Τότε, έκπληκτοι οι άνδρες του Σκοτ, είδαν ότι δεν ήταν μόνοι: πολύ κοντά τους βρίσκονταν αγκυροβολημένο το καράβι του Νορβηγού Αμούνδσεν.

Η ομάδα του Σκοτ, προσπαθώντας να εξερευνήσει τον Νότιο Πόλο, κυρίως δίχως εμπειρία με τα ελκηθρόσκυλα, υποχρεώθηκαν να τραβούν μόνοι τις αποσκευές και τα εργαλεία τους σέρνοντάς τα στους πάγους. Από την άλλη, ο Αμούδσεν και οι δικοί του ντυμένοι με ελαφριές αλλά ζεστές γούνες, γεγονός που ευνοούσε τις κινήσεις τους και με εκπαιδευμένα και έμπειρα σκυλιά, (που όταν πια δεν τα χρειάζονταν τα έφαγαν...), είχαν αποπλεύσει πρώτοι για να κατακτήσουν τα νοτιότερα απώτατα όρια του Κόσμου. Κι έτσι όπως εξελισσόταν η κατάσταση ήταν αδύνατον οι Βρετανοί να ξεπεράσουν τους Νορβηγούς. Πραγματικά η ομάδα του Αμούνδσεν κάρφωσε τη νορβηγική σημαία στην αχανή επίπεδη χιονισμένη έκταση του Νότιου Πόλου και γρήγορα μάζεψε τις εμπειρίες και τα πράγματά της για το δρόμο της επιστροφής. Εκείνες τις ώρες η ομάδα του Σκοτ πάλευε να επιβιώσει κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Απογοητευμένοι ο Σκοτ και οι άνδρες του, όταν αντίκρισαν τη σημαί ατης Νορβηγίας, ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής· οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες τους καρτερούσαν σε κάθε βήμα. Ο άνεμος μαστίγωνε το πλοίο τους, οι θερμοκρασίες δεν καταγράφονταν πια σε θερμόμετρα, τα τρόφιμα και οι αντοχές λιγόστευαν, οι άνδρες υπέφεραν από κρυοπαγήματα και σκορβούτο. Κάποιος από την ομάδα, σε μια πράξη αλτρουισμού, βγήκε έξω από τη σκηνή και παραδόθηκε στα πυρά του ψύχους για να ζήσουν οι άλλοι, όμως η θυσία του δεν πρόσφερε το παραμικρό στους συντρόφους του.

«Δεν μπορώ να γράψω άλλο»...

Λίγο αργότερα ο πλοίαρχος Σκοτ θα έγραφε στο ημερολόγιό του: «Είναι κρίμα αλλά δεν μπορώ να γράψω άλλο»… Ο Σκοτ και οι τέσσερις σύντροφοί του που είχαν εγκαταλείψει τη βάση λύγισαν από την κούραση, την πείνα και τις απάνθρωπες καιρικές συνθήκες. Ο Σκοτ, υπολογίζεται ότι, πέθανε στις 29 ή στις 30 Μαρτίου του 1912· ήταν ο τελευταίος από τους τρεις συντρόφους του που παραδόθηκε στη μοίρα του έπειτα από βασανιστικές μέρες στους πάγους. Οκτώ μήνες μετά, ανακαλύφθηκαν οι σοροί των άτυχων εξερευνητών από άνδρες του Σκοτ που είχαν μείνει στη βάση.
Ένας μεγάλος ξύλινος σταυρός στήθηκε στο σημείο· πάνω του είχε χαραγμένο έναν στίχο του Τένισον από το ποίημα του «Οδυσσέας»: «Να αγωνίζεσαι, να αναζητείς, να βρίσκεις και να μην ενδίδεις». Ο Σκοτ και οι άνδρες του εξέφραζαν και τα τέσσερα ρήματα!
Ο Σκοτ μπορεί να μην «νίκησε» έγινε όμως σύμβολο για τους Βρετανούς και ένας εμβληματικός ταξιδιώτης της Ιστορίας από εκείνους που έχουν χαρακτηριστεί Οι Μεγάλοι Ηττημένοι!