Σύγκρουση γιγάντων στο λιμάνι του Πειραιά με γεωπολιτικό αποτύπωμα

Στη μέση ενός «πολέμου» ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, βρίσκεται η Αθήνα για το λιμάνι του Πειραιά

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Το εμπορικό λιμάνι του Πειραιά (INTIME NEWS/ΧΑΛΚΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ)

Στη μέση ενός «πολέμου» ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, βρίσκεται η Αθήνα για το λιμάνι του Πειραιά, λίγες μόλις εβδομάδες από τη μέρα που η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ ανέλαβε επίσημα τα καθήκοντά της ως πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα και υλοποιεί βήμα-βήμα, αλλά τάχιστα την αμερικανική ατζέντα στη χώρα μας.

«Δυστυχώς, εκείνη την εποχή, όπως είχε αναφέρει ο Πρωθυπουργός σας, δεν υπήρχαν άλλοι πλειοδότες. «Ηταν μία περίοδος οικονομικής ύφεσης, τα πράγματα ήταν λίγο δύσκολα. Δεν υπήρχε τόση σταθερότητα στην Ελλάδα και νομίζω πως για αυτό συνέβη. Είναι ατυχές, αλλά νομίζω πως υπάρχουν τρόποι να παρακαμφθεί, να βρεθεί λύση» είχε δηλώσει η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στις 14 Νοεμβρίου, στην πρώτη συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό σταθμό του Αντ1.

Δεν πέρασε ούτε μία εβδομάδα και η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ συναντούσε τον Τάκη Θεοδωρικάκο για να επιταχυνθεί η νομοθετική διαδικασία και να διευρυνθεί το εύρος των δραστηριοτήτων του λιμανιού της Ελευσίνας και από ναυπηγικό να μετατραπεί σε ενεργειακό κόμβο και διαμετακομιστικό κέντρο ως αντίβαρο στο λιμάνι του Πειραιά που διαχειρίζεται η Κινεζική COSCO.

Η εκπρόσωπος της Κινεζικής Πρεσβείας, η οποία δε συνηθίζει τέτοιου είδους παρεμβάσεις, αντέδρασε, απαντώντας σε επίσης ασυνήθιστα υψηλούς τόνους στη νέα πρέσβη των ΗΠΑ.

«Η νέα Αμερικανίδα πρέσβειρα στην Ελλάδα, κατά τη συνέντευξή της, εξαπέλυσε αβάσιμες επιθέσεις κατά της επένδυσης και λειτουργίας του λιμανιού του Πειραιά από κινεζικές επιχειρήσεις. Αυτό συνιστά κακόβουλη συκοφάντηση της φυσιολογικής σινοελληνικής εμπορικής συνεργασίας και σοβαρή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας. Οι σχετικές δηλώσεις, διαποτισμένες με ψυχροπολεμική νοοτροπία και λογική ηγεμονισμού, αντιβαίνουν στη θεμελιώδη επαγγελματική δεοντολογία ενός διπλωμάτη και αποκαλύπτουν πλήρως τη δόλια πρόθεση των ΗΠΑ να εξυπηρετήσουν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα, εκμεταλλευόμενες το λιμάνι του Πειραιά αλλά και ακόμη την Ελλάδα. Η Κίνα εκφράζει την έντονη δυσαρέσκεια και την κατηγορηματική της αντίθεση».

Η αλήθεια είναι ότι το λιμάνι του Πειραιά παραχωρήθηκε στην COSCO το 2008, επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, όταν κανένας άλλος δεν ενδιαφερόταν: ούτε οι Αμερικανοί, ούτε και οι Ολλανδοί. Αλλά από τότε, άλλαξαν πολλά.

Το βασικότερο από όλα είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα.

Η κυβέρνηση Τραμπ θεωρεί ότι οι κινεζικές επενδύσεις, όχι μόνο στον Πειραιά, αλλά και σε παγκόσμια λιμάνια, στην Καραϊβική, τη Δυτική Ακτή αλλά και την Iσπανία αποτελούν απειλή για τα εθνικά της συμφέροντα.

Ο λόγος είναι ότι σε περίπτωση μία ενδεχόμενης γεωπολιτικής κρίσης ανάμεσα στους δύο μεγάλους γίγαντες, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα λιμάνια για στρατιωτικούς σκοπούς ή απλώς να διαταράξουν την παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα.

Και για το λόγο αυτό, οι Αμερικανοί είναι έτοιμοι να στηρίξουν αμερικανικές ή άλλες δυτικές εταιρείες που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αποδυνάμωση της κινεζικής επιρροής και ακόμη περισσότερο στον Πειραιά, έναν κόμβο για τις εμπορικές διαδρομές που συνδέουν Ευρώπη, Ασία και Αφρική.

Η Αθήνα, είναι σίγουρο ότι βρίσκεται στη μέση ενός ανταγωνισμού «γιγάντων». Η εκπρόσωπος του ελληνικού ΥΠΕΞ δήλωσε ότι «η Ελλάδα σέβεται τις συμφωνίες που έχουν συναφθεί στο παρελθόν» και έκανε σαφές ότι δεν πρόκειται να κάνει τίποτα για να διαταράξει αυτή τη σχέση.

Ωστόσο, στο παρασκήνιο γίνονται κινήσεις από τις ΗΠΑ για να πιεστεί ο κινεζικός παράγοντας, όπως το αντίβαρο της Ελευσίνας αλλά και μέτρα που έχουν ληφθεί πριν από μερικούς μήνες κατά της COSCO από την αμερικανική νέα τάξη πραγμάτων που ταυτίζει τις κινεζικές εταιρείες με το ίδιο το κινεζικό κράτος.

Η Κίνα συνεχίζει να επενδύει σε λιμάνια και σε κατασκευή υποδομών, προσπαθώντας να ενσωματώσει αυτές τις υποδομές στην πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος», ώστε να διασφαλίζει δρομολόγια, να ελέγχει διαμετακομιστικά κέντρα και να ασκεί επιρροή στην τοπική οικονομία και πολιτική με την αμερικανική κυβέρνηση να επιχειρεί πια χωρίς περιστροφές να τα μπλοκάρει, έχοντας σαφή στρατηγική μετώπου κατά της Κίνας.

Και εδώ, δεν αποκλείεται να ακολουθήσει την ίδια, αν όχι πιο σκληρή τακτική έναντι των συμμάχων σε σχέση με όσα ζητά για την απεξάρτηση από τη ρωσική ενέργεια και τη σχεδόν μονοπωλιακή μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Ότι δηλαδή, οι σύμμαχοι στην Ευρώπη πρέπει να επιλέξουν με ποιον από τους δύο είναι. Το λιμάνι του Πειραιά σε αυτό είναι μόνο ο πρώτος σταθμός…