Δεν ησύχασαν ούτε στον τάφο τους – Περιπέτειες με τα λείψανα του Σαρλό, του στρατάρχη Πετέν, του Μπένι Χιλ, του Καραϊσκάκη

Είναι μια από τις κατάρες που έριχναν, πιο παλιά, οι αψείς και αγανακτισμένοι, όταν κάτι, κάποιος, κάποτε τους «έπνιγε», τους αδικούσε, τους έκανε κακό μεγάλο: «να μην βρεις αναπαμό ούτε στον τάφο σου!»… Και να δεις, που πολλούς δεν τους προστάτεψε το βαρύ κι’ ασήκωτο μάρμαρο από την κατάρα: ούτε στο μνήμα ησύχασαν!

Μοντέρνοι Καιροί...

Ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο διάσημος ανθρωπάκος με το μουστακάκι-μύγδαλο (αργότερα έγινε σήμα κατατεθέν του αρχιμακελάρη των λαών), το μπαστούνι και τα ρούχα του… πεθαμένου (δυο νούμερα μεγαλύτερα), πέθανε ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1977· ήταν 88 χρονών και κατοικούσε στην Ελβετία. Ο διάσημος Σαρλό ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο Corsier-sur-Vevey και όλοι πίστεψαν πια πως αναπαύθηκε εν ειρήνη… Λάθος! Τρεις μήνες μετά, τον Μάρτιο του 1978 ο Τσάρλι Τσάπλιν βγήκε από τον τάφο του!

Δυο άνδρες μπήκαν με κάθε προφύλαξη στο σιωπηλό κοιμητήριο και αναζήτησαν το ταφικό μνημείο του δημοφιλούς ηθοποιού· δεν χρειάστηκε να ψάξουν για πολύ: Ο τάφος του Τσάπλιν ξεχώριζε απ’ όλους τους άλλους· ήταν ένα μεγαλοπρεπές μνημείο από λευκή πέτρα, με έναν ξύλινο σταυρό και μια επιγραφή: «Τσαρλς Τσάπλιν 1889 – 1977». Ξέθαψαν το φέρετρο του Τσάρλι Τσάπλιν, το φόρτωσαν σε ένα μικρό φορτηγό και το μετέφεραν σε σε μια φυτεία καλαμποκιού, όπου το ξανάθαψαν πρόχειρα και έφυγαν να πάνε να στεγνώσουν… την αμαρτία τους.

Η είδηση μαθεύτηκε γρήγορα οι δημοσιογράφοι μαζεύτηκαν σαν τις μύγες που οσμίζονται το πτώμα, αλλά πτώμα δεν υπήρχε… «Ο τάφος είναι άδειος και το φέρετρο λείπει», ενημέρωσαν οι αστυνομικοί τους εκπροσώπους του Τύπου. Η Ελβετική αστυνομία άρχισε έρευνες και όταν είδε ότι δεν καταφέρνει τίποτα, ζήτησε τη βοήθεια της Interpol· οι προσπάθειές τους όμως ήταν άκαρπες. Κάποιοι έλεγαν ότι το φέρετρο είχε κλαπεί από φανατικούς θαυμαστές του ηθοποιού, που ήθελε να ταφεί στην Αγγλία και προσπάθησαν έτσι να του ικανοποιήσουν την τελευταία του επιθυμία…

Κάποιοι άλλοι υποστήριξαν ότι ο Τσάπλιν ήταν Εβραίος και οι κάτοικοι του χωριού της Ελβετίας δεν ανέχονταν να είναι θαμμένος ένας Εβραίος σε χριστιανικό νεκροταφείο! Δέκα εβδομάδες μετά την κλοπή της σορού του Τσάρλι Τσάπλιν, το κίνητρο του εγκλήματος αποκαλύφθηκε. Ήταν Μάιος του 1978 όταν η οικογένεια του Σαρλό άρχισε να δέχεται περίεργα τηλεφωνήματα από άγνωστους που ζητούσαν λύτρα. Οι εκβιαστές παραδέχτηκαν ότι είχαν ξεθάψει τη σορό του Τσάρλι Τσάπλιν και τώρα απειλούσαν, ότι δεν θα την επέστρεφαν αν δεν τους έδιναν το ασύλληπτο ποσό των 600.000 δολαρίων. Η οικογένεια αρνήθηκε κατηγορηματικά να ενδώσει στον εκβιασμό και τότε άρχισαν οι εκπτώσεις: Τα 600.000 δολάρια έγιναν 250.000. Η ιστορία με τα τηλεφωνήματα κράτησε αρκετές ημέρες. Οι απαγωγείς μάλιστα έγιναν και απειλητικοί: Εκβίαζαν το υπηρετικό προσωπικό ότι θα σκοτώσουν τις οικογένειές τους!

Η αστυνομία, που παρακολουθούσε τα τηλέφωνα, ένα πρωί παγίδεψε και τους διακόσιους τηλεφωνικούς θαλάμους στην περιοχή της Λωζάνης όταν οι κακοποιοί τηλεφώνησαν για να κάνουν γνωστή την τελευταία απαίτησή τους. Η αστυνομία τους παγίδευσε. Ο ένας από τους δύο κακοποιούς, ο Ρόμαν Βάρντας από την Πολωνία, συνελήφθη την ώρα που τηλεφωνούσε στην οικογένεια του Τσάπλιν και λίγες ώρες μετά συνελήφθη και ο Γκάντζο Γκάνεβ από τη Βουλγαρία. Συνελήφθησαν οι δύο κακοποιοί και το επόμενο βήμα ήταν να βρεθεί και η σορός του Τσάρλι Τσάπλιν. Οι απαγωγείς δεν θυμόντουσαν που είχαν θάψει το φέρετρο και χρειάστηκαν δυόμιση μήνες αναζήτησης για να βρεθεί επιτέλους ο νεκρός του διάσημου ηθοποιού και να επιστρέψει στην τελευταία κατοικία του… Οι δυο απαγωγείς, με τη συνδρομή σκυλιών και εργατών, βρήκαν τον τόπο στο χωράφι καλαμποκιού που είχαν σκεπάσει το φέρετρο. Και ο Τσάρλι Τσάπλιν επέστρεψε στο φως...

Έγινε ξανά μια λαμπρή εξόδιος ακολουθία, όμως τούτη τη φορά στον τάφο ρίχτηκε οπλισμένο σκυρόδεμα και ούτε με σκαπτικό μηχάνημα δεν θα μπορούσε να φθάσει κάποιος στο φέρετρο του Τσάπλιν. Οι δυο κακοποιοί δικάστηκαν και καταδικάστηκαν για διατάραξη της ειρήνης των νεκρών και απόπειρα εκβιασμού. Ο Βάρντας έμεινε τέσσερα χρόνια στη φυλακή και ο Γκάνεβ έπεσε στα μαλακά ως συνεργός με 18μηνη φυλάκιση· όταν αποφυλακίστηκαν έστειλαν επιστολή μεταμέλειας και συγγνώμης στην οικογένεια του «συγχωρεμένου» και η οικογένεια τους συγχώρησε.

Ήθελαν μόνο το κρανίο…

Ο διάσημος στην εποχή του γερμανός σκηνοθέτης Φρίντριχ Βίλχελμ Μούρναου, είχε σκηνοθετήσει την ταινία του 1922 «Νοσφεράτου». Με τι καταπιανόταν εκείνο το φιλμ; Με τους Βρικόλακες! Που να ‘ξερε ο Μούρνάου ότι και ο ίδιος- κατά κάποιο τρόπο- θα βρικολάκιαζε…
Ο Μουρνάου σκοτώθηκε το 1931 σε τροχαίο δυστύχημα· η σορός του μεταφέρθηκε από το Λος Άντζελες στη Γερμανία και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο Stahnsdorf South-Western Cemetery κοντά στο Βερολίνο. Και 84 χρόνια μετά, το 2015, άγνωστοι έσπασαν το γρανιτένιο περίβλημα του τάφου, διέρρηξαν το φέρετρο και πήραν το κρανίο του σκηνοθέτη. Οι τυμβωρύχοι άφησαν πίσω τους υπολείμματα λιωμένου κεριού, κάτι που παρέπεμψε τις Αρχές σε σατανιστικές τελετουργίες. Ουδείς έχει συλληφθεί μέχρι σήμερα· εικάζεται ότι υπήρχε κάποιου είδους αποκρυφιστικό κινήτρου πίσω από την κλοπή. Η ουσία είναι ότι ο Μουρνάου δεν έχει… το κεφάλι του ήσυχο ούτε στον τάφο…

Πήραν βοηθό «καρφί» της αστυνομίας!

Μετά τη δολοφονία του, to 1865, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκολν τοποθετήθηκε ευλαβικά σε μαρμάρινη σαρκοφάγο και ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Όουκ Ριτζ στο Σπρίνγκφιλντ του Ιλινόις. Ο τάφος ήταν ασφαλισμένος με λουκέτο και το καπάκι της σαρκοφάγου σφραγισμένοw με δομικό υλικό· αυτό δεν εμπόδισε συμμορία επίδοξων τυμβωρύχων να επιχειρήσουν διάρρηξη στο μνήμα.
Το 1876, μια ομάδα κακοποιών κατέστρωσε σχέδιο για να κλέψει τη σορό του Λίνκολν και να ζητήσει λύτρα από την Κυβέρνηση. Μη έχοντας εμπειρία σε ληστείες τάφων, ο αρχηγός της συμμορίας, Μπιγκ Τζιμ Κινίλι, προσέλαβε έναν άνδρα, που δήλωσε έμπειρος σε τυμβωρυχίες, για να βοηθήσει· μοιραίο λάθος! Ο Λιούις Σουέγκλς ήταν «καρφί» της αστυνομίας.

Όταν οι κακοποιοί επιχείρησαν την τυμβωρυχία τους, πράκτορες του FBI τους περίμεναν στο νεκροταφείο. Και ενώ η συμμορία κατάφερε να σπάσει το λουκέτο του τάφου και να φτάσει στο φέρετρο, τους δυσκόλεψε το καπάκι που είχε επένδυση από μόλυβδο· ήταν πολύ βαρύ για να το σηκώσουν. Και τότε οι αστυνομικοί… τους βοήθησαν. Η συμμορία συνελήφθη και τα λείψανα του Λίνκολν θάφτηκαν με μεγαλύτερη ασφάλεια: σε ένα ατσάλινο κιβούρι, κάτω από δεκάδες κυβικά τσιμέντου.

Το δράμα του κωμικού μετά θάνατον...

Το όνομα Άλφρεντ Χόθορν Χιλ, σίγουρα, δεν σας λέει το παραμικρό… Μπένι Χιλ όμως; Ο διάσημος και αγαπητός βρετανός κωμικός πέθανε στις 18 Απριλίου του 1992 στο διαμέρισμά του από θρόμβωση της στεφανιαίας αρτηρίας και η σορός του βρέθηκε δυο μέρες μετά. Θάφτηκε στο νεκροταφείο Χόλιμπρουκ, στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας, σε έναν αρκετά απλό τάφο. Σύντομα άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι ο Μπένι Χιλ είχε ταφεί μαζί με μεγάλες ποσότητες χρυσού και κοσμημάτων.

Ουδείς γνωρίζει από πού προήλθε η φήμη, αλλά ίσως να είχε να κάνει με το γεγονός ότι στη διαθήκη του άφηνε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στους γονείς του, οι οποίοι είχαν πεθάνει πριν από αυτόν! Οι επίδοξοι κλέφτες πίστευαν ότι, ο Μπένι Χιλ, μπορεί να επέλεξε να ταφεί με μερικά από τα τιμαλφή του αντί να τα μοιράσει. Έξι μήνες μετά την ταφή του διάσημου κωμικού ο τάφος του Χιλ βρέθηκε ανοιχτός και έλειπε μια σανίδα από το φέρετρό του, αλλά η σορός ήταν ανέπαφη. Ο τάφος του Χιλ ξανασφραγίστηκε, αυτή τη φορά με μια τεράστια πέτρινη πλάκα για να αποθαρρυνθούν περαιτέρω προσπάθειες παραβίασης του. Και τώρα πια κοιμάται ήσυχος…

Τα κόκκαλα του Στρατάρχη κυκλοφορούν στο Παρίσι...

Ο στρατάρχης Πετέν, ήταν ήρωας του Α’ Παγκοσμίου πολέμου και η ντροπή της Γαλλίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Λιοντάρι του Βερντέν 20 χρόνια μετά έγινε ο υποτακτικός του Χίτλερ· συνεργάστηκε με τους Ναζί κατακτητές της Γαλλίας, διορίστηκε πρωθυπουργός του κράτους του Βισί, αυτοανακηρύχθηκε ηγέτης ολόκληρης της χώρας του Βολταίρου και όταν τέλειωσε ο πόλεμος, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο ως προδότης. Ο Πετέν δεν εκτελέστηκε, αλλά πέθανε μια βραδιά στα 88 χρόνια του το 1951 και θάφτηκε την επόμενη μέρα στο νεκροταφείο του νησιού ΝτεΓιέ.

Κι ένα βράδυ, 22 χρόνια μετά τον ενταφιασμό του Στρατάρχη, κάποιοι ακροδεξιοί, σκέφτηκαν να ξεθάψουν τα λείψανα του ήρωα του Βερντέν-Μιάσματος του Βισί και να τα φέρουν στο Παρίσι για να τα θάψουν στο Ossuaire de Douaumont, λίγα χιλιόμετρα από το Βερντέν, τον χώρο όπου φιλοξενούνται τα λείψανα 130.000 άγνωστων στρατιωτών, Γάλλων και Γερμανών που έπεσαν στην πολύνεκρη μάχη του Μεγάλου Πολέμου. Ο «εγκέφαλος» της επιχείρησης ήταν ο δικηγόρος και ακροδεξιός πολιτικός Ζαν-Λουί Τιξιέ-Βινιανκούρ. Οι ακροδεξιοί γάλλοι δεν «αποκατέστησαν» τον Στρατάρχη· συνελήφθησαν με το φέρετρο του Πετέν να περιφέρονται μέσα σε ένα βαν Renault Estafette στους δρόμους του Παρισιού. Ο «Πετέν» τελικά επέστρεψε στη γαλήνη του νησιού ΝτεΓιέ με ελικόπτερο… Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Ζορζ Πομπιντού, έστειλε λουλούδια κατά την δεύτερη εξόδιο ακολουθία του Στρατάρχη κι όλοι κοιμήθηκαν ήσυχοι κι ο Πετέν πιο ήσυχα από όλους…

Βρε ρίξε τα κόκκαλα στη θάλασσα να ξεβρομίσει ο τόπος...

Κι' αν όλα τα παραπάνω συνέβησαν σε ξένα χώματα, έχουμε κι εμείς, στον τόπο μας, να θυμόμαστε ανόσιες πράξεις τυμβωρυχίας ή πιο σωστά στη δική μας περίπτωση: άθλια απαξίωση στην Ιστορία από ανόσιους ακαλλιεργητους τσαρλατάνους!

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Στρατάρχης της Ελληνικής Επανάστασης (εικάζεται ότι) χέρι ελληνικό έκοψε το νήμα της ζωής του το 1827· ενταφιάστηκε με όλες τις τιμές και παρουσία ελλήνων αξιωματούχων στο ναό του Αγίου Δημητρίου στη Σαλαμίνα, όπου ο Στρατάρχης εκκλησιαζόταν συχνά. Σ’ εκείνον τον τόπο έμεινε το σκήνωμα του Καραϊσκάκη για τα επόμενα 8 χρόνια δηλαδή μέχρι το 1835. Ο βασιλιάς Όθων, σκέφτηκε να ανεγερθεί ένα μνημείο όπου θα τοποθετούνταν λείψανα αγωνιστών της Επανάστασης. Ο Τόπος που επιλέχτηκε ήταν το Φάληρο, εκεί όπου είχε τραυματιστεί θανάσιμα ο Καραϊσκάκης. Ο Όθων απαίτησε να γίνει και η εκταφή των οστών του Καραϊσκάκη και να μεταφερθούν στο μνημείο.

Με βίαιο τρόπο σπάστηκε ο τάφος και υλοποιήθηκε η διαταγή του Όθωνα. Ο παπάς του ναού όμως, την ώρα που έπλενε τα οστά, σκέφτηκε να κάνει μια ευλογημένη κλοπή. Έκρυψε οκτώ από τα λείψανα του ήρωα· τα υπόλοιπα: τα μεγάλα οστά το κρανίο, έπρεπε να μπούνε στο ειδικό κασόνι το μαύρο το οποίο είχε στείλει ο Όθωνας με το όνομα του Καραϊσκάκη. Ο παπάς έκρυψε τα οστά μέσα στο ιερό κάτω από τον νιπτήρα και τα υπόλοιπα έφυγαν με πομπή και έφθασαν στο Φάληρο όπου εκεί έγινε μια λαμπρότατη τελετή. Το ταφικό μνημείο του Γεωργίου Κραϊσκάκη με τα λείψανα του ήρωα εντός βρισκόταν αριστερά ενός μικρού δρόμου που συνέδεε την οδό Πειραιώς με την παραλία του Νέου Φαλήρου· πλάι του υπήρχε και ο Τύμβος πεσόντων Ελλήνων και Φιλελλήνων της Ελληνικής Επανάστασης.

Μέχρι το 1964, όταν στην θέση του τότε Ποδηλατοδρομίου ανεγέρθηκε το «Στάδιο Καραϊσκάκη», το Μνημείο του Στρατάρχη και ο Τύμβος παρέμειναν στην αρχική τους θέση. Για χάρη του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Στίβου του 1969, ο χώρος διαμορφώθηκε κατάλληλα. Το Μνημείο διαλύθηκε και τα οστά του Καραϊσκάκη έμειναν στην λάρνακα όπου ήταν τοποθετημένα, ενώ τα υπόλοιπα οστά στριμώχτηκαν σε ξύλινα κιβώτια. Τα ιερά λείψανα του Αγωνιστή της Επανάστασης μεταφέρθηκαν στο γκαράζ του τότε Δήμου Νέου Φαλήρου, σε αποθήκη και (δήθεν) φυλάχτηκαν σε κιβώτια από δομικά υλικά! Λέγεται, και αυτό είναι το πιθανότερο, ότι κατά τη διάρκεια των εργασιών του 1969 για την ανακαίνιση του Σταδίου Καραϊσκάκη τα οστά πετάχτηκαν μαζί με μπάζα στη θάλασσα! Ευτυχώς υπάρχουν δυο τρία ιερά λείψανα του Καραϊσκάκη- εκείνα που διέσωσε ο παππάς- στη Σαλαμίνα... Ανδρών επιφανών πάσα χωματερή τάφος...