Βιολέτα Ίκαρη στο ethnos.gr: «Οι καλλιτέχνες παλεύουν για τα αυτονόητα όλων, ακόμα κι αν βάζουν σε κίνδυνο την καριέρα τους»

Υπάρχουν φωνές που μοιάζουν με ρίζες δέντρων, βαθιά χωμένες στο χώμα μιας παράδοσης, και άλλες που θυμίζουν κύματα, αέναα και ανυπότακτα, που χτυπούν βράχους και κουβαλούν ιστορίες. Η Βιολέτα Ίκαρη είναι και τα δύο. Από τα ικαριώτικα πανηγύρια, όπου το τραγούδι δεν έχει τέλος, μέχρι τις μεγάλες μουσικές σκηνές, όπου η ψυχή της συναντά το κοινό μέσα από τις νότες, η πορεία της μοιάζει με φυσικό φαινόμενο: αναπόφευκτη, αυθεντική, ανεπιτήδευτη.

Το τραγούδι δεν ήταν για εκείνη επιλογή, ήταν πεπρωμένο. Μεγαλωμένη σ’ ένα νησί όπου το τραγούδι ενώνεται με τον ήχο της θάλασσας, βούτηξε στη μουσική από παιδί. Στη φωνή της αντηχούν η βυζαντινή μουσική, η λαϊκή παράδοση, το ρεμπέτικο και το έντεχνο, ενώ στα τραγούδια της αναζητά πάντα τον εαυτό της – ένα συναίσθημα που πρέπει να αγγίξει την ψυχή της για να βγει από τα χείλη της. Δεν ακολουθεί μόδες, δεν συμβιβάζεται. Το πρώτο «ραντεβού» της με κάθε τραγούδι είναι μια βαθιά προσωπική διεργασία, ένας σιωπηλός όρκος πως αν δεν το νιώσει, δεν θα το πει.

Τώρα, η Βιολέτα Ίκαρη επιστρέφει με το νέο της άλμπουμ, «Σαν ένα βίντεο κλιπ», μια δισκογραφική δουλειά που γεννήθηκε από ένα όνειρο δύο σπουδαίων δημιουργών, του συνθέτη Τάσου Γκρους και του αείμνηστου στιχουργού Ηλία Κατσούλη. Τραγούδια που έμειναν για χρόνια σ' ένα συρτάρι, τραγούδια που κάποτε επέλεξε ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις, βρίσκουν επιτέλους τη φωνή που τους αξίζει. Και η φωνή αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη.

Η Βιολέτα Ίκαρη, με το ιδιαίτερο ηχόχρωμά της, αναδεικνύει κάθε νότα, κάθε λέξη, κάθε συναίσθημα. Γιατί η μουσική, όταν είναι αληθινή, δεν έχει ανάγκη από φτιασίδια. Ζει, ανασαίνει και ταξιδεύει μέσα από εκείνους που τολμούν να την πουν με την ψυχή τους. Και η Βιολέτα, χωρίς αμφιβολία, το κάνει.

«Σαν ένα βίντεο κλιπ»… Ποια εικόνα έρχεται πρώτη στο μυαλό σας όταν σκέφτεστε αυτόν τον δίσκο;

Η συγκίνηση που ένιωσα όταν πρωτοάκουσα τα τραγούδια του δίσκου σε μορφή ντέμο ήταν απερίγραπτη. Φανταστείτε ένα υλικό τραγουδιών, γεννημένο στα τέλη της δεκαετίας του ’80 από τον Ηλία Κατσούλη και τον Τάσο Γκρους, το οποίο από τύχη – ή ατυχία, όπως το δει κανείς – δεν ενορχηστρώθηκε ποτέ από τον Μάνο Χατζιδάκι, αν και το επιθυμούσε βαθιά. Τραγούδια τόσο δυνατά, τόσο αληθινά, που θα μπορούσαν σήμερα να ανήκουν στα κλασικά διαμάντια του ελληνικού τραγουδιού. Κι όμως, έμειναν σιωπηλά σε ένα συρτάρι για 35 χρόνια… μέχρι που ήμουν η τυχερή που το άνοιξε.

Πώς ήταν για εσάς η εμπειρία να δίνετε φωνή σε τραγούδια που γεννήθηκαν από τη φιλία και την αγάπη δύο ανθρώπων, του Τάσου Γκρους και του Ηλία Κατσούλη;

Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Ο Ηλίας Κατσούλης και ο Τάσος Γκρους έχουν γράψει τραγούδια που με συντρόφευαν, που με θεράπευαν από τα εφηβικά μου χρόνια. Υπήρξαν πάντα δύο από τους αγαπημένους μου δημιουργούς, και το να ερμηνεύσω το έργο τους είναι ένα δώρο ανεκτίμητο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όλα τα τραγούδια του δίσκου τα ερμήνευσα ενώ ήμουν έγκυος. Η συγκίνηση έρεε απο παντού.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι του δίσκου που νιώθετε πιο κοντά σας;

Το τραγούδι «Στους αιώνες των αιώνων» μ' έχει στοιχειώσει. Μιλάει για την απώλεια ενός πολύ αγαπημένου ανθρώπου και είναι ίσως από τα λίγα πράγματα που έχω βιώσει και δεν μπόρεσα ποτέ να διαχειριστώ.

Η μουσική σήμερα συχνά «καταναλώνεται» γρήγορα, σαν ένα βίντεο κλιπ που περνάει μπροστά από τα μάτια μας. Τι ελπίζετε ν' αφήσει αυτός ο δίσκος στους ακροατές;

Αυτό που εύχομαι για το δίσκο είναι ν' αναγνωριστεί η αξία του και ν' αγαπηθεί όσο του αξίζει, όσο δηλαδή ο ίδιος ο δίσκος αγαπάει: τον ερωτευμένο, τον αδικημένο, τον προδομένο και αυτόν που στη ζωή αυτή έχει χάσει.

Με δεδομένο τον έντονο ρόλο του streaming στη μουσική βιομηχανία, πώς βλέπετε το μέλλον της δημιουργίας και της κατανάλωσης μουσικής; Πιστεύετε ότι το συναίσθημα χάνεται μέσα στην ακατάπαυστη ροή πληροφορίας;

Το συναίσθημα, όταν είναι αληθινό, δεν χάνεται ποτέ. Πάντα θα βρίσκει τους ακροατές του. Ακόμα και μέσα στη σύγχυση, ακόμα και σε έναν κόσμο που συχνά καταναλώνει χωρίς να νιώθει, στο τέλος, ένα αληθινό τραγούδι είναι πάντα εκεί για να αγγίξει, να συγκινήσει, να σώσει. Κι έτσι, τα αληθινά τραγούδια ζουν για πάντα.

Νιώθετε ότι οι νέοι ακροατές εμβαθύνουν λιγότερο στη μουσική λόγω της υπερπληροφόρησης;

Νιώθω ότι όση υπερπληροφόρηση κι αν υπάρχει και όσο καταναλωτικά και αν ακούν οι νέοι ακροατές, το καλό τραγούδι πάντα θα τους χτυπάει την πλάτη και θα τους λέει: «τώρα κάτσε να ακούσεις».

Πιστεύετε ότι η τέχνη έχει την ευθύνη ν' αφυπνίζει ή αρκεί να ψυχαγωγεί;

Η τέχνη πάντα ήταν μέσο αφύπνισης και ψυχαγωγίας. Η γνώμη μου είναι πως οι καλλιτέχνες οφείλουν ν' αγγίζουν όλα τα θέματα που βιώνουμε, δε γίνεται η γη να καταστρέφεται από την ασυνειδησία, την αχορτασιά και το έγκλημα και εμείς να τραγουδάμε μόνο τον έρωτα σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Σε μια εποχή που η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα αλλάζει ραγδαία, νιώθετε ότι οι καλλιτέχνες επηρεάζουν ή επηρεάζονται περισσότερο;

Στο δικό μου το συνάφι οι καλλιτέχνες επηρεάζουν, παλεύουν για τα αυτονόητα όλων, παίρνουν θέση απέναντι στο άδικο και βάζουν σε κίνδυνο τις καριέρες τους και κατ΄ επέκταση το βιοτικό τους επίπεδο προκειμένου ν' αλλάξει έστω και ελάχιστα αυτός ο κόσμος.

Έχει υπάρξει στιγμή που να λογοκρίνατε τον εαυτό σας από φόβο μήπως παρερμηνευτεί η πρόθεσή σας; 

Ζούμε στην εποχή του φόβου, αλλά δε θέλω να με ορίζει. Ό,τι και να πεις, ό,τι κι αν στηρίξεις δημόσια περνάς από λαϊκό δικαστήριο. Κάποτε είχες διαφορές με κάποιον και ξεκίναγες από το σπίτι σου για να τον βρεις και να λογομαχησεις μαζί του, μέχρι να του χτυπήσεις την πόρτα είχες διαλέξει τις λέξεις σου και έτσι έλυνες τις διαφορές σου χωρίς ακραίες συμπεριφορές. Τώρα με την ταχύτητα που μας δίνουν τα social media, η παρορμητικότητα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και συναντάς καθημερινά λεκτική βία στα μέσα. Αυτό με τρομάζει. Διαλέγω προσεκτικά τις λέξεις μου όταν μου δίνεται δημόσιο βήμα αλλά πάντα λέω αυτό που θέλω να πω.

Θεωρείτε ότι η ανάγκη για «κλικ» έχει επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα της ενημέρωσης;

Πολύ! Καθημερινα πέφτω πάνω σε άκυρα άρθρα με ψευδείς ή παραπλανητικούς βαρύγδουπους τίτλους που σκοπό έχουν να ξαφνιάσουν και να κινήσουν την περιέργεια ώστε να κάνεις «κλικ» πάνω και να διαβάσεις κάτι άκυρο, συνήθως κουτσομπολίστικο ή που δεν έχει καμία ουσία.

Η μητρότητα αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Εσείς, ως καλλιτέχνιδα, αισθάνεστε ότι σας άλλαξε και δημιουργικά;

Κατ αρχήν τώρα έχω έναν λόγο παραπάνω να επιμένω στα ιδανικά και τις αξίες μου και όταν έχω μια «δύσκολη αποστολή», λέω μέσα μου «Θα τα καταφέρω για την κόρη μου». Εχω βρει δυνάμεις που δεν ήξερα ότι είχα. Δεν άλλαξα δημιουργικά στην τέχνη μου, αλλαξα όμως ριζικά στον δυναμισμό και το πείσμα μου για να φτιάξω ένα καλύτερο περιβάλλον για την κόρη μου.

Αν τραγουδούσατε ένα νανούρισμα για το παιδί σας, ποιο τραγούδι θα διαλέγατε;

Για νανούρισμα της τραγουδάω το «Βλέφαρό μου» του Κυπουργού και της Νικολακοπούλου.

Τι θα θέλατε να «πάρει» το παιδί σας από εσάς;

Το πείσμα μου και την αισιοδοξία μου. Θέλω ν' αγωνίζεται για τα όνειρά της για να τα δει όλα μπροστά της αληθινά.

Κλείνοντας την κουβέντα μας, θέλω να μας πείτε μερικά λόγια και για τη συνεργασία σας με τον Γιώργο Νταλάρα στο τραγούδι «Μεταξωτό Μαντήλι».

Για καιρό έψαχνα ένα καλό τραγούδι για να το μοιραστώ με τον καλλιτεχνικό μου πατέρα, τον Γιώργο Νταλάρα. Όταν ο συνθέτης του Γιάννης Δαμιανίδης έβαλε για να το ακούσω σε μορφή ντέμο, είπα: «αυτό είναι». Με συνεπήρε η μελωδία του και ο απίστευτα ευρηματικός στίχος της αγαπημένης Κατερίνας Τζιγκουνάκη, ο ρομαντισμός του, οι παραδοσιακοί του ήχοι. Αυτό το τραγούδι είναι ένας ολόκληρος κόσμος, σαν μια ταινία μικρού μήκους, ένα ταξίδι αναψυχής. Νιώθω πολύ τυχερή που ήρθε και με συνάντησε το συγκεκριμένο κομμάτι και πόσο μάλλον που το μοιράζομαι με τον μέντορά μου στο τραγούδι.

Διαβάστε ακόμη

Σε θέσεις «μάχης» οι αγρότες: Νέα μπλόκα σε όλη την Ελλάδα - Κλείνουν λιμάνια και αεροδρόμια

Μετά την κλοπή και πλημμύρα στο Λούβρο: Ζημιές σε πάνω από 300 σπάνια βιβλία στην αίθουσα αιγυπτιακών αρχαιοτήτων

Η Ελλάδα μπαίνει στο κλίμα των Χριστουγέννων: Τα δημοφιλή θεματικά πάρκα της χώρας και πιο οι hot προορισμοί

Απόλυτο αφεντικό στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης ο ΠΑΟΚ, που κοιτάζει μόνο την κορυφή!