Από το «Αμαρόκ» μέχρι την «Απατηλή ζωή των ενηλίκων»: Επτά βιβλία που αξίζει να διαβάσεις αυτή την εβδομάδα

Ωρα να απολαύσεις τη μυρωδιά των σελίδων και να φτιάξεις εικόνες με το δικό σου μυαλό. Ανατρέχοντας στις πρόσφατες κυκλοφορίες των εκδοτικών οίκων, βρήκαμε τις καλύτερες επιλογές σε βιβλία για να σου προκαλέσουν συναίσθημα, γέλιο, να σε ταξιδέψουν, να σου μάθουν το μεγαλείο της αγάπης και να σε οδηγήσουν σε μονοπάτια σκέψης που ούτε καν είχες φανταστεί. 

«Η απατηλή ζωή των ενηλίκων» της Elena Ferrante από τις εκδόσεις Πατάκη

Το όµορφο παιδικό πρόσωπο της Τζοβάννα έχει αλλοιωθεί, σιγά σιγά µεταµορφώνεται σε µια άσχηµη, επιθετική έφηβη. Άραγε έτσι έχουν στ’ αλήθεια τα πράγµατα; Και σε ποιον καθρέφτη πρέπει να κοιταχτεί για να ξαναβρεί τον εαυτό της και να σωθεί; Μετά την ευτυχισµένη όψη των παιδικών της χρόνων, η Τζοβάννα αναζητά ένα νέο πρόσωπο, ακροβατώντας ανάµεσα σε δύο γειτονιές της Νάπολης στις οποίες κυλά το ίδιο αίµα, δυο γειτονιές που φοβούνται και απεχθάνονται η µία την άλλη: τη Νάπολη ψηλά στον λόφο, που φορά το εκλεπτυσµένο της προσωπείο, και τη Νάπολη χαµηλά, που παριστάνει την αχαλίνωτη, την αγοραία.

Η Τζοβάννα παραπαίει από τα ψηλά στα χαµηλά, άλλοτε πέφτοντας µε ορµή κι άλλοτε σκαρφαλώνοντας σιγά σιγά, σαστισµένη µπροστά στο γεγονός πως, είτε πάνω είτε κάτω, η Νάπολη µοιάζει µια πόλη δίχως απαντήσεις, δίχως διαφυγή. «Η Ferrante αποδεικνύει για ακόµη µια φορά πως είναι ασυναγώνιστη στο να µας βάζει στο µυαλό ενός κοριτσιού στην εφηβεία, στο να µας κάνει να δούµε πόσο όλα αυτά που µοιάζουν παράλογα ιδωµένα από έξω –οι ψυχικές µεταπτώσεις, οι σιωπές, η ζήλια, οι φόβοι και τα δάκρυα– έχουν λογική και νόηµα» αναφέρουν οι «The Times». 

«Η μέρα χωρίς όνομα» του Friedrich Ani από τις εκδόσεις Gutenberg

Με φόντο ή και πρόσχημα μια αστυνομική ιστορία με πολλές ανατροπές, ο πολυβραβευμένος Γερμανός συγγραφέας Φρίντριχ Ανι παίζει με τις απαλότερες αποχρώσεις της μελαγχολίας, μιλά για τη μοναξιά των προσώπων και στήνει ένα σπουδαίο βιβλίο με θέμα το πόσο περίπλοκη είναι η ζωή.

Φαντάσματα πρωταγωνιστών παλιότερων υποθέσεων στοιχειώνουν τα βράδια του αστυνομικού επιθεωρητή Γιάκομπ Φρανκ. Πιο έντονα απ’ όλους θυμάται μια γυναίκα. Είκοσι χρόνια νωρίτερα της είχε ανακοινώσει την αυτοκτονία της δεκαεπτάχρονης κόρης της και μετά είχε καθίσει πλάι της αμίλητος για να την παρηγορήσει επί επτά ώρες . Ξαφνικά η γυναίκα αυτή, που έναν ακριβώς χρόνο μετά τον θάνατο του παιδιού της είχε βάλει τέλος και στη δική της ζωή, «ξαναζωντανεύει». Στην πόρτα του επιθεωρητή εμφανίζεται ο άντρας της και πατέρας του κοριτσιού. Είναι σίγουρος πια πως η κόρη του δεν αυτοκτόνησε, αλλά δολοφονήθηκε. O Φρανκ ξανανοίγει την υπόθεση.

Ο κάτοχος πάνω από 20 βραβείων, ανάμεσα στα οποία επτά φορές το Γερμανικό Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας, Φρίντριχ Άνι δεν στήνει απλώς μια ενδιαφέρουσα αστυνομική πλοκή. Συμπάσχει με τους ήρωες του και προσπαθεί να κατανοήσει και να περιγράψει τα συναισθήματα και τις αγωνίες τους.  Η «Μέρα χωρίς όνομα» μεταφέρθηκε, το 2017, στον κινηματογράφο από τον Φόλκερ Σλέντορφ.

«Υπογαία: Ένα ταξίδι στα βάθη της Γης και του χρόνου» του Robert Macfarlane από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Η «Υπογαία» είναι μια επική εξερεύνηση των κάτω κόσμων της Γης όπως απαντούν στον μύθο, τη λογοτεχνία, τη μνήμη και τη γη την ίδια. Ο Robert Macfarlane παίρνει τον αναγνώστη μαζί του σ' ένα εντυπωσιακό ταξίδι στη σχέση μας με το σκοτάδι, την ταφή και το παρελθόν και το μέλλον του πλανήτη μας.

Ταξιδεύοντας μέσα από τον «βαθύ χρόνο» –τις ιλιγγιώδεις εκτάσεις του γεωλογικού χρόνου που απλώνονται μακριά από το παρόν–, ο αναγνώστης κινείται από την αρχή του σύμπαντος μέχρι μια μετα-ανθρώπινη Γη, περνώντας καθ' οδόν από ταφικούς θαλάμους της Εποχής του Χαλκού, παρισινές κατακόμβες, τηκόμενους παγετώνες στη Γροιλανδία, «άναστρους» ποταμούς και αρκτικές θαλάσσιες σπηλιές, υπόγεια δίκτυα μυκήτων μέσω των οποίων επικοινωνούν τα δέντρα και μια βαθιά βυθισμένη «κρυψώνα», σχεδιασμένη για την αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων για 100.000 χρόνια.

Παγκόσμια στη γεωγραφία της και γραμμένη με λυρισμό και δύναμη, η «Υπογαία» μιλά με ρωμαλέο λόγο για την τωρινή μας στιγμή. Από τις εξαίρετες πρώτες της σελίδες ως το βαθιά συγκινητικό της τέλος, είναι ένα ταξίδι στο θαύμα, την απώλεια, τον φόβο, την ελπίδα. Η «Υπογαία» σηματοδοτεί μια νέα καμπή στη μακροχρόνια χαρτογράφηση των σχέσεων ανάμεσα στο τοπίο και την ανθρώπινη καρδιά που επιχειρεί ο Macfarlane. 

«Αμαρόκ» του Βαγγέλη Γιαννίση από τις εκδόσεις Διοπτρα

Δώδεκα χρόνια πριν, ο Φαϊζάλ Αμπντί συνελήφθη για τη δολοφονία της δεκαεξάχρονης Μάλιν στο Χέλεφορς. Ομολόγησε την ενοχή του, περιγράφοντας στους αστυνομικούς με κάθε λεπτομέρεια πώς τη σκότωσε και στη συνέχεια καταδικάστηκε. Το μυστήριο λύθηκε και οι κάτοικοι της μικρής πόλης μπόρεσαν να κοιμηθούν ξανά ήσυχοι. Μέχρι τη μέρα που η γυναίκα του Φαϊζάλ αυτοκτονεί.

Η πράξη της γεννά ερωτηματικά για την ενοχή του Φαϊζάλ στον επιθεωρητή της αστυνομίας του Έρεμπρο, Άντερς Οικονομίδη. Αρχίζει να σκαλίζει την έρευνα για τη δολοφονία του δεκαεξάχρονου κοριτσιού, η οποία θα αποκαλύψει πτυχές της ζωής του θύματος που δεν είχαν διερευνηθεί και θα προκαλέσει αναστάτωση στο εσωτερικό της αστυνομίας. 

«Παλίρροια» της Μαρίας Κωνσταντούρου από τις εκδόσεις Λιβάνη

Ποβέλια. Το στοιχειωμένο νησί κοντά στη Βενετία, όπου κατά τον Μεσαίωνα δέχτηκε χιλιάδες ανθρώπους χτυπημένους από τον μαύρο θάνατο, ενώ στις αρχές του εικοστού αιώνα χρησιμοποιήθηκε ως ψυχιατρικό άσυλο. Εκατοντάδες ψυχικά ασθενείς υπέφεραν στα χέρια ενός παρανοϊκού γιατρού που τους χρησιμοποίησε σαν πειραματόζωα στις απάνθρωπες έρευνές του. Μέχρι και σήμερα ακούγονται πολλοί θρύλοι σχετικά με τους άρρωστους Βενετούς που περίμεναν να πεθάνουν, καθώς και για τα φαντάσματά τους που στοίχειωσαν το νησί.

«Σκοτεινη μου Βανεσα» της Κεϊτ Ελιζαμπεθ Ρασελ από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Η Βανέσα Γουάι ήταν δεκαπέντε ετών όταν τα έφτιαξε με τον καθηγητή της των αγγλικών. Τώρα, στα τριάντα δύο της, κι ενώ το κίνημα του #MeToo ξεσκεπάζει το ένα μετά το άλλο τα σεξουαλικά εγκλήματα πανίσχυρων ανδρών, μια άλλη παλιά μαθήτρια του Τζέικομπ Στρέιν τον κατηγορεί για σεξουαλική κακοποίηση. Η Βανέσα ακούει συγκλονισμένη το νέο. Πιστεύει ακόμη πως η δική της σχέση με τον Στρέιν δεν ήταν κακοποίηση, αλλά έρωτας. Είναι σίγουρη γι’ αυτό. Μπορεί τώρα να απορρίψει την πρώτη της αγάπη χωρίς να απορρίψει τον ίδιο τον έφηβο εαυτό της; Να δεχτεί πως ο άντρας που την καθόρισε ήταν κάτι άλλο από αυτό που πίστευε ως τώρα; Και πως ίσως η ίδια δεν ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του, αλλά ένα από τα πολλά θύματά του;

Ένα προκλητικό, εθιστικό βιβλίο για τη μνήμη και το τραύμα, την έξαψη της εφηβείας και τις λεπτές γραμμές ανάμεσα στη συναίνεση, τη συνενοχή και τη θυματοποίηση. Ένα βιβλίο-δυναμίτης, που δίκαια ειπώθηκε ότι χαρακτηρίζει μια ολόκληρη εποχή.

«Η ιέρεια, αναζήτηση στην έρημο» της Έλενας Δεκάζου από τις εκδόσεις Πηγή

Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα για τη γυναίκα, τον έρωτα, τη δύναμη, το μυστήριο και το από αλλού φερμένο. Τα λόγια ενός από τους φύλακες του ναού κρύβουν την αλήθεια για την Έλλη. Εκείνη, είναι η αγαπημένη για τους φίλους. Είναι η εμμονή για τους εραστές. Είναι ο στόχος ενός εχθρού που απειλεί τον κόσμο της. Και είναι η παράτολμη και ηδονιστική της φύση όσο και η έμφυτη ανησυχία της, που την οδηγούν σε έναν αρχαίο ναό, στην έρημο της Αιγύπτου.

Η µύησή της ως Ιέρεια, της ανοίγει την πόρτα της γνώσης. Και όλα τότε αποκαλύπτονται. Το παρελθόν που διεκδικεί µια θέση στο μέλλον της και το παρόν που στροβιλίζεται ανάμεσα σε έναν χειμαρρώδη εραστή, σε έναν αφοσιωμένο φίλο και σε έναν καρµικό έρωτα. Το βιβλίο αυτό είναι η ιστορία µιας δυνατής γυναίκας σε µια διαρκή περιπλάνηση από την αρχοντική Αθήνα, στο κοσµοπολίτικο Λονδίνο και στην Αίγυπτο των αρχαίων μυστηρίων σε µια προσπάθεια για την εκπλήρωση του βαθύτερου σκοπού της ύπαρξής της.

Διαβάστε ακόμη

Υποβαθμίζει την επίθεση του Ισραήλ η Τεχεράνη - «Δεν επλήγησαν πυρηνικές εγκαταστάσεις, ρίξαμε drones»

Όλο και μικρότερος ο ΟΑΣΘ όσο ενισχύεται η παρουσία ιδιωτών στις συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης

Το παρασκήνιο της αποπομπής Παπανώτα: Η επιμονή της Κουμουνδούρου, το τελεσίγραφο Μπεκατώρου και η στάση Κασσελάκη

Η νύχτα - μέρα στο «Βενιζέλος» για τον Ολυμπιακό: Υποδοχή ηρώων σε ποδοσφαιριστές και Μεντιλίμπαρ