ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ

«…ενώ ηκούοντο νυχθημερόν πυκνοί πυροβολισμοί και οι εκρήξεις των οδομαχιών στην αιματοκυλισμένη Αθήνα, λίγες ημέρες πριν με συλλάβουν, τελείως άδικα…».

Η Δρ. Ιστορίας, Μάγδα Φυτιλή, μιλάει στο ethnos.gr για τη (μη) διαχείριση του -ίσως- μεγαλύτερου συλλογικού τραύματος της σύγχρονης Ελλάδας

Ο Εμφύλιος στην Ελλάδα είναι ένα κακοήθες νεόπλασμα, μια ανώμαλη μάζα ιστού που καταστρέφει τους περιβάλλοντες ιστούς και τελικά σκοτώνουν τον ξενιστή...

Και οι σκοτεινές μέρες της γερμανικής κατοχής πέρασαν κι ήρθαν άλλες πιο μουντές και πιο καταιγιστικές: οι μέρες του εμφυλίου. 

Και σήμερα, κοντά 80 χρόνια μετά, οι Δεξιοί συνεχίζουν να γράφουν την Ιστορία αξιοποιώντας το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου τους και οι Αριστεροί, το αριστερό…

Κάποιοι είδαν σαν δώρο την επίσκεψη του Τσώρτσιλ στην σπαρασσόμενη από τον Εμφύλιο Αθήνα του ’44, κάποιοι άλλοι την είδαν σαν ευκαιρία να δράσουν.

Στους δρόμους της Αθήνας πέφτουν οι πρώτοι νεκροί του Εμφυλίου. Το σκοτάδι επιστρέφει για να απλωθεί σε ολόκληρη την Ελλάδα μέχρι το 1949.

Την έλεγαν Ελένη Παπαδάκη κι ήταν από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς του θεάτρου στη 10ετία του ’40. Έπεσε θύμα του φανατισμού και του μίσους που γέννησε ο Εμφύλιος. Ο φόνος της, αιώνια κηλίδα για την αριστερή παράταξη!  

Αίμα στην Αθήνα, 50 μέρες μετά την αποχώρηση των Ναζί. Ο σκληρός Εμφύλιος αρχίζει. Ένα μήνα μετά οι απώλειες ανθρωπίνων ζωών είναι μεγαλύτερες από εκείνες του Πολέμου!