Η δολοφονία του σατανικού καλόγερου Ρασπούτιν κάνει τη Ρωσία να ανασάνει
Έχουν γραφτεί πολλά για την δολοφονία του Ρασπούτιν, που έγινε μια μέρα σαν σήμερα το 1916: Στις 30 Δεκεμβρίου, ο σύζυγος της ανιψιάς του τσάρου, πρίγκιπας Φέλιξ Γιουσούποφ, τον προσκάλεσε σε δείπνο με φίλους του. Εκεί του προσφέρθηκε κρασί και γλυκό που ήταν δηλητηριασμένα. Το δηλητήριο δεν έδρασε και ο Γιουσούποφ με τους δικούς του τον πυροβόλησαν αρκετές φορές.
Ο Γιουσούποφ καταλαβαίνει ξαφνικά ότι ο στάρετς (γέρων ορθόδοξου ρώσικου μοναστηριού) προσπαθεί να τον κλωτσήσει. Το κεφάλι του αρχίζει να γυρίζει και η αναπνοή του γίνεται δύσκολη. Αρχίζει να νιώθει μία ακατανίκητη νάρκη. Ο Γιουσούποφ κάνει μία απεγνωσμένη προσπάθεια να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του, δεν θέλει να υποχωρήσει. Το βλέμμα του Ρασπούτιν θαμπώνει και μια ομίχλη σκεπάζει τη σκοτεινή όψη του.
Το κεφάλι του Γιουσούποφ σταμάτησε να γυρίζει. Η νάρκη εξαφανίστηκε, η αναπνοή γίνεται κανονική και σίγουρη. Ο Ρασπούτιν είναι τώρα καθισμένος μπροστά του. Κατεβάζει το κεφάλι και το πιάνει με τα χέρια. «Λίγο τσάι ακόμα Γκριγκόρι Εφίμοβιτς;» ρωτάει ο Φέλιξ. Ο Ρασπούτιν απαντάει: «Ναι βάλε μου, διψώ πολύ». Σηκώνει τα μάτια. Τώρα είναι θαμπά, σβησμένα και μόλις αγγίζουν το Γιουσούποφ στρέφονται αλλού. Ο Ρασπούτιν σηκώνεται κι αρχίζει και πηγαίνει πέρα-δώθε στην αίθουσα. Κοιτάζει ολόγυρα με περιέργεια όπως πριν, έπειτα γυρίζει το βλέμμα του στον Γιουσούποφ: «Παίξε μου κάτι έθιμο Φέλιξ με αυτή την κιθάρα, μου αρέσει να σε ακούω το ξέρεις»…Ανίκανο το δηλητήριο να τον λυγίσει
Το δηλητήριο δεν έπιασε κι ας ήταν τεράστια η δόση. Το ήπιε όλο! Όμως δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Κάποια στιγμή ο Ρασπούτιν καταρρέει. Πρέπει κάτι να κάνουν κάτι και μάλιστα αμέσως. Η ώρα περνάει. Μία σύντομη, νευρική και γεμάτη αγωνία συζήτηση και ξεκινούν όλοι μαζί. Αποφασίζουν να κατέβουν στο υπόγειο και να ριχτούν στον στάρετς και να τον στραγγαλίσουν. Πέντε αντιμέτωποι με έναν. Όσο δυνατός και αν είναι ο Ρασπούτιν, δεν θα μπορέσει να αντισταθεί. Άλλωστε υπάρχει πάντοτε και το πιστόλι του Ντμίτρι. Ανοίγουν την πόρτα κατεβαίνουν τα πρώτα σκαλιά, όταν ο Φέλιξ σταματά γυρίζει στους συντρόφους που τον κοιτάζουν και κουνάει το κεφάλι: «Όχι», ψιθυρίζει, «… αν το κάνουμε έτσι υπάρχει κίνδυνος να τα καταστρέψουμε όλα»… Ο Ρασπούτιν βρίσκεται στην ίδια θέση και φαίνεται κοιμισμένος, όμως όταν νιώθει την παρουσία του Γιουσούποφ σηκώνει το κεφάλι και στρέφει τα σκοτεινιασμένα μάτια του. Έχει το στόμα μισόκλειστο. Τότε…
Μίλησε το περίστροφο
Ένας πυροβολισμός ακούγεται, μία σύντομη πνιγμένη κραυγή και ο Ρασπούτιν πέφτει πάνω στην άσπρη γούνα της αρκούδας που ήταν απλωμένη στο πάτωμα. Ο Φέλιξ κατεβάζει το πιστόλι που καπνίζει ακόμα και κοιτάζει εκστασιασμένος το σώμα που ταράζεται από τα ρίγη της αγωνίας. Δεν νιώθει λύπηση, μόνο έκπληξη. Ο γιατρός σκύβει πάνω από το Ρασπούτιν: «Η σφαίρα του διαπέρασε την καρδιά». Και τότε…
Με μία ξαφνική και κίνηση ο Ρασπούτιν σηκώνεται όρθιος. Ούτε καν νιώθει το βάρος του θανάτου που δύο φορές τον καταπλάκωσε. Ορθώνεται με το στόμα ανοιχτό και αφρισμένο, με τα μάτια καρφωμένα στο δολοφόνο του. Υψώνει αργά τα χέρια και προχωρεί τρεκλίζοντας μ’ ένα ουρλιαχτό. Πηδάει πάνω στον Φέλιξ και με τα δυνατά του δάχτυλα αναζητάει το λαιμό του. Ο τρόμος κυριεύει τον Γιουσούποφ. Σπασμωδικά πιάνει τα χέρια, που πάνε να του σφίξουν το λαιμό και παλεύει να ελευθερωθεί από τον θανάσιμο εναγκαλισμό. Για χρόνια μετά, θα θυμάται αυτές τις εφιαλτικές στιγμές.
Ούτε το ρόπαλο τον σταμάτησε
Σπρώχνει τον Ρασπούτιν μακριά και τον κάνει να κατρακυλήσει από τη σκάλα. Κάποιος αρπάζει ένα ρόπαλο και αρχίζει να χτυπάει τον Ρασπούτιν, που έχει σηκωθεί ήδη στη βάση της σκάλας και σέρνεται προς το μέρος των δολοφόνων του! Ο Ρασπούτιν προσπαθεί να ξεφύγει, όμως δεν πρέπει. Ακούγεται ένας, δύο πυροβολισμοί και ένας τρίτος και ακόμα ένας τέταρτος. Ο Ρασπούτιν κλονίζεται. Σωριάζεται πάνω σε μία στοίβα χιόνι. Τρέχουν όλοι πάνω από τον στάρετς και τον κοιτάζουν. Καμιά αμφιβολία πια ότι έχει πεθάνει. Είναι κουλουριασμένος και ακίνητος. Αυτή τη φορά είναι πραγματικά νεκρός… Ο Γιουσούποφ χάνει τα λογικά του. Μ’ ένα βραχνό μουγκρητό ρίχνεται πάνω στο πτώμα κι αρχίζει να το χτυπάει με το ρόπαλο. Το αίμα ξεπετιέται εδώ κι εκεί. Ο Γιουσούποφ εξαντλεί και το τελευταίο απόθεμα δύναμης. Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία: Ο Ρασπούτιν δεν ανασαίνει! Οι συνωμότες τότε φορτώνουν το πτώμα σε ένα αυτοκίνητο και ξεκινούν αμέσως να διασχίσουν τους έρημους και παγωμένους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης. Πάνω στη γέφυρα του Νέβα, στο νησί Πετρόφσκι, μεταφέρουν το μακάβριο φορτίο πάνω στην κρούστα του πάγου, που σκεπάζει το ποτάμι και μέσα από μία σχισμή το αφήνουν να κυλήσει στα μαύρα νερά και φεύγουν… Έχουν τελειώσει.
Όταν λίγα 24ωρα μετά θα τον βρουν οι Αρχές, πέρα από τη γέφυρα του Νέβα, ο Γκριγκόρι Εφίμοβιτς Ρασπούτιν είναι παραμορφωμένος. Το πτώμα μεταφέρεται στο νεκροθάλαμο και ένας γιατρός αρχίζει τη νεκροψία. Ανακαλύπτει το τραύμα στην καρδιά, τα άλλα τραύματα από τις σφαίρες, ίχνη δηλητηρίου στο στομάχι, αλλά και κάτι άλλο ακόμα: νερό στους πνεύμονες! Ο Ρασπούτιν τελικά δεν πέθανε ούτε από το δηλητήριο, ούτε από τις σφαίρες, ούτε από το ρόπαλο. Πνίγηκε στα παγωμένα νερά του Νέβα!
Ποιος ήταν ο Ρασπούτιν
Ο Ρασπούτιν ήταν γιος χωρικών από τη Σιβηρία και παρόλο που πήγε σχολείο, παρέμεινε αμόρφωτος σε τέτοιο σημείο, που δεν ήξερε ούτε γραφή ούτε ανάγνωση. Ωστόσο, οι πνευματικές αναζητήσεις του τον οδηγήσαν σε ηλικία 18 ετών σε μοναστήρι, όπου μυήθηκε στην αίρεση των μαστιγούμενων, μιας σέχτας τα μέλη της οποίας μαστιγώνονταν για να μετανοήσουν.
Γρήγορα εγκατέλειψε τον μοναστικό βίο και παντρεύτηκε, όμως δεν άργησε να εγκαταλείψει τη σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά του για να γίνει προσκυνητής. Έφτασε μέχρι το Άγιον Όρος και τα Ιεροσόλυμα. Στο μεταξύ, είχε ήδη γίνει γνωστός για τη σκανδαλώδη σεξουαλική συμπεριφορά του.
Το 1903, ο Ρασπούτιν, καθώς φημιζόταν για τις υπερφυσικές του ικανότητες, έφτασε στην Αγία Πετρούπολη. Εκεί κατάφερε να αποκτήσει φανατικούς οπαδούς στους αυτοκρατορικούς κύκλους. Το 1905, ήρθε σε επαφή σε με το αυτοκρατορικό ζεύγος, και ενώ στη Ρωσία διαδραματίζονταν τα γεγονότα της γνωστής εξέγερσης ενάντια στη μοναρχία. Τότε την αυτοκρατορική οικογένεια είχε συνταράξει η υγεία του διαδόχου. Ο μικρός πρίγκιπας Αλεξέι Νικολάγιεβιτς ήταν αιμοφιλικός.
Ο Ρασπούτιν κατάφερε με διάφορα γιατροσόφια να θεραπεύσει το αγόρι. Έτσι, άρχισε η δεκαετία της απόλυτης κυριαρχίας του, αφού είχε φροντίσει να πείσει ότι η ζωή του παιδιού εξαρτιόταν από τον ίδιο.
Στην Αγία Πετρούπολη, κηρύσσοντας την εξαγνιστική δύναμη της σεξουαλικής συνεύρεσης μαζί του (με τη σωματική επαφή «ξόρκιζε τον σατανά»), κατάφερε να αποπλανήσει πολλές γυναίκες. Κυκλοφορούσε δε η φήμη πως είχε υπερμέγεθες γεννητικό όργανο. Γυναίκες της αριστοκρατίας τον επισκέπτονταν με δώρα στο διαμέρισμά του, ενώ λεγόταν πως στενές σχέσεις είχε αναπτύξει και με την τσαρίνα Αλεξάνδρα.
Όλοι εύθχονταν τον θάνατό του
Ο ακόλαστος καλόγερος ήταν αντιπαθής σε όλους, ωστόσο ο τσάρος Νικόλαος δεν λάμβανε μέτρα, μέχρι που αναγκάστηκε να τον εξορίσει. Η επιμονή της τσαρίνας έφερε τον Ρασπούτιν πάλι στην Αγία Πετρούπολη. Η δύναμή του έφτασε στο απόγειό της όταν ο τσάρος, έπειτα από προτροπή του, ηγήθηκε των ρωσικών στρατευμάτων στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η δύναμη αυτή τον έκανε να εξαναγκάζει τους ανώτατους διοικητικούς παράγοντες του κράτους να αυτοεξευτελίζονται κολακεύοντας τον ευνοούμενο της τσαρίνας. Ο ίδιος ο Ρασπούτιν, αν άλλαζε γνώμη για την ικανότητα κάποιου στελέχους, έπειθε την Αλεξάνδρα, την οποία, όπως έλεγε, την έβλεπε σε οράματα με φωτοστέφανο δίπλα στον Ιησού Χριστό, να τον διώξει, λέγοντας απλά ότι «μπήκε ο διάβολος μέσα του»...
Μέχρι που ανέλαβαν δράση ο πρίγκιπας Φέλιξ Γιουσούποφ και οι φίλοι του και καθάρισαν την Ρωσία από τον ακόλαστο καλόγερο.
Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.ethnos.gr
