Γιατί ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι, αλλά και επικίνδυνο; Καύσωνας κυβερνητικών χειρισμών, χειμαζόμενη Αντιπολίτευση και απώλειες

«Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι, ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο…»… Ο Αργύρης Χιόνης το ‘γραψε κι εμείς το ζήσαμε!

Το καλοκαίρι άρχισε με τη ζέστη που άφησε πίσω της η άνοιξη- που με καλοκαίρι έμοιαζε- και με ζέστη φεύγει. Και η ευχή: «καλό χειμώνα» βγαίνει πια μέσα από ζαρωμένες ψυχές που στέγνωσαν μπροστά σε κλιματιστικά και ανεμιστήρες απαντέχοντας μια ρανίδα δροσιάς…

Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι
ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο…

Κι ήρθαν όπως πάντα οι τακτικοί απροσκάλεστοι επισκέπτες του θέρους: οι πυρκαγιές· σαν τους ξεχασμένους συγγενείς και φίλους που σε θυμούνται αν έχεις νοικιάσει σπίτι στην Κίμωλο ή στην Πάρο, και εισβάλλουν στη ζωή σου και την κατακαίνε, καλοκαιριάτικά.
Φωτιές παντού: στην Αττική κυρίως. Από την ανατολή άρχισε στη δύση έφτασε ανενόχλητη η πυρκαγιά που έκαψε άνθρωπο, σπίτια, δάση και συνειδήσεις· ο υπουργός Κικίλιας έχασε την ξυριστική του μηχανή, ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης την τσατσάρα του, οι κάτοικοί των καμένων την ψυχραιμία τους και η ελληνική κοινωνία την ηρεμία της: «ποιους ψηφίσαμε;»… Για λίγο το σκέφτηκαν, όμως… Γιατί, άμα έσβησαν τα κάρβουνα και ανάμεσα σε στάχτη και χλιαρές δηλώσεις, υιοθετημένα σκυλάκια και επιτηδευμένες παρουσίες, οι πολίτες «κάηκαν» όταν κατάλαβαν ποιους άλλους έχουν να ψηφίζουν· ε, τότε δεν ξαναμίλησαν…

Κι οι πυρκαγιές ήρθαν, πέρασαν, νίκησαν (και πάλι), αλλά η φωτιά που καίει στης Αξιωματικής Αντιπολίτευσης το σπίτι, θα αφανίσει πρώτα και το τελευταίο κομοδίνο και μετά θα σβήσει. Για την ώρα καίγονται Πολάκης και Λινού. Καίγεται κι ο Κασσελάκης με της Πόπης το «ατόπημα»... Και οι κυβερνόντες απολαμβάνουν ήσυχοι τις (σχοινοτενείς) διακοπές τους. Σε μια βανίλια υποβρύχιο χάθηκαν όλοι, μα όλοι…

Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι
ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο…

Πέθανε ο Αλέν Ντελόν και κάποιοι θυμήθηκαν ότι ήταν Δεξιός… Πέθανε ο Χρήστος Γιανναράς και κάποιοι (άλλοι) υπενθύμισαν σε όσους (ούτε καν) τον γνώριζαν ότι ήταν «νεορθόδοξος εθνικιστής»… Πέθανε ο ένας από τους αδελφούς Κατσάμπα και (όσοι τους θυμήθηκαν) είπαν πως η φωνή του θύμιζε εκείνη του Νίκου Γούναρη… Και χάσαμε πολλούς αυτό το καλοκαίρι: τη Δέσποινα Στυλιανοπούλου, τον Γιώργο Προβόπουλο τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος- κολώνα τότε που ο σεισμός της κρίσης κλειδώνιζε το σύστημα. Και η κόρη του Μιχάλη Καραγάτση- συγγραφέας επίσης- Μαρίνα Καραγάτση «έφυγε» και κάποιος το ‘ψαξε για τον «πατέρα» του «Γιούγκερμαν» και κάπου πήρε το μάτι του ότι ίσως και να ‘ταν «σεξιστής και μισογύνης»… Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο… Και όσο το internet απελευθερώνει τους εξ απαλών ονύχων καταπιεσμένους θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο με τα χρόνια.

Και μόλις χθες «έφυγε» κι ένας σπουδαίος άνθρωπος του ποδοσφαίρου, ο Σβεν Γκόραν Έρικσον, που άφησε λίγες αράδες πίσω του-απόσταγμα ζωής ολόκληρης: «Ήταν όλα φανταστικά. Φροντίστε τον εαυτό σας, φροντίστε τη ζωή σας και ζήστε την. Αντίο»! 

Βαθιά, ένα καράβι έμενε ακίνητο
ακίνητο ένα καλοκαίρι…

Κι εμείς ταξιδέψαμε ίσαμε την Κύθνο. Τα Θερμιά… Και μάθαμε πως παντού υπάρχει ένα νησί που θέλει Μύκονος να γίνει, αλλά κρατιέται: 40 ευρώ για δυο ξαπλώστρες λεκιασμένες από ανοιξιάτικους οργασμούς με μια ομπρέλα- σύμμαχο του ήλιου- και 60 ευρώ ελάχιστη κατανάλωση στο παρακείμενο Beach Bar, που πένθησε τον χαμό της Βούλας Γκίκα με Πάολα και Μαρίνα Σάττι…

Κύθνος και άριστα στα υπόλοιπα: παραλίες, φαγητό, κόσμος, διασκέδαση, αλλά αν δεν είχες πάρει- ως συνταξιούχος- την δόση του εφ’ άπαξ, σπίτι δεν έβρισκες να μείνεις… Τιμές; Από 160 ευρώ για κάτι που παλιά το λέγαμε στάνη, αχούρι… Κύθνος πανέμορφη, απέριττη, πλανεύτρα, γοητευτική, αλλά… κάθε που χαράζει την τρώει το μαράζι που Μύκονος δεν έγινε… ακόμη!

Κι από Κύθνο κατάδυση, σαν τις Κινέζες στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στου χειμώνα τις απύθμενες πισίνες: λογαριασμοί, τρύπες μαύρες και λευκές, καθημερινότητα, και κάτι μου σφίγγει το στομάχι και κάτι με βαραίνει στο στήθος… Πάνε οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού κι έρχονται οι Ολυμπιακοί του Φαλήρου, πάει και το Euro '24 κι έρχεται η ΑΕΚ του «venga venga» και των «Βέγγων» που τρέχουν και ποτέ δεν φθάνουν…

Βαθιά, ένα καράβι έμενε ακίνητο ακίνητο ένα καλοκαίρι φυσούσαν άνεμοι, φουσκώναν τα πανιά δεν έλεγε να φύγει, τι περίμενε, τι περίμενε κανείς δεν ξέρει…

Περίμενε το φθινόπωρο να κυνηγήσουμε μαζί (με Μητσοτάκη, Κασσελάκη, Ανδρουλάκη και Πολλάκη- τόση Κρήτη πια;) τους εφιάλτες μας… Περίμενε όλους εμάς που συμπορευόμαστε με το πνεύμα της συννεφιάς που έρχεται…
Ήταν ωραίο κι αυτό το καλοκαίρι με ζαρωμένα κύματα καύσωνα, με σιωπηλές προσευχές Δεκαπενταύγουστο και αλάτι, πολύ αλάτι στις πληγές μας που περιμένουν ορθάνοιχτες το χιόνι…