ΚΑΤΟΧΗ

«Η βουλγαρική ψυχή ουδέποτε συνεκινήθη από τα ευγενή και υψηλά ιδεώδη της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης, τα οποία χαρακτηρίζουν τους πολιτισμένους λαούς»...

Μετά από 1.264 ημέρες γερμανικής κατοχής, η Αθήνα ξημέρωνε ελεύθερη. Μαύρη μέρα για τον Πειραιά.

Συνελήφθη μαζί με πέντε από τα παιδιά της και βασανίστηκε στα κρατητήρια της οδού Μέρλιν.

Δύσκολοι καιροί για να παραμένουν ζωντανοί οι ήρωες στον τόπο μας· έστω και στη μνήμη… 

Η πλούσια αντιστασιακή δράση του Χρήστου Χωμενίδη σταματάει πέντε μήνες πριν από την απελευθέρωση, το 1944...

«Ευρέθην αντιμέτωπος ιστορικού διλήμματος: Ή να αφήσω να συνεχιστεί ο αγών και να γίνη ολοκαύτωμα, ή υπείκων εις τα παρακλήσεις όλων των ηγητόρων του στρατού να αναλάβω την πρωτοβουλίαν της συνθηκολογήσεως… ».

Δεν μάθαμε ποτέ αν οι Ερινύες παραστέκονταν στο ψυχομαχητό του ή αν έφυγε με τη συνείδηση καθαρή σαν το πρώτο χιόνι των βουνών... 

«Θυμάμαι τις πρώτες μέρες που μας έβαζαν μέσα στα υπόγεια, τα οποία τα είχαν σαν καταφύγια», αποκάλυψε η ηθοποιός

Στο πόλεμο δεν υπάρχουν μόνο νεκροί, νίκες, ήττες, ανταμοιβές και τιμωρίες, υπάρχουν και επακόλουθα. Η Ιταλία δεν πλήρωσε ποτέ τα επίχειρα των πράξεών της. 

«Τότε και τώρα, μόνο ο λαός σώζει τον λαό, με ΚΚΕ δυνατό»